Na het verlies
Thans ben ik achtendertig, ik zit naar Oostenrijk – Hongarije te kijken en de enige die bereid is met mij mee te kijken is de zon, waar ik dan nog een stuk rolluik voor trek. Een verbond met de mooiste vrouw ter wereld staat zodanig op de helling dat het verbond naar beneden schuift. Ik probeer te stoppen met zuipen. Ik probeer me te amuseren met stukken van vrouwen en stukken over het EK. Dat lukte allemaal, tot maandagavond de groothandelaar van zak en as weer gouden zaken deed. Een voetbalwedstrijd zou niet op ons gemoed mogen werken, maar dat doet zo’n wedstrijd toch. Dan stop je met zuipen, heb je godverdomme een voetbalkater. Moet ik nu echt een gesprek uitschrijven dat ik had met assistent-bondscoach Vital ‘het brommerke’ Borkelmans?
Toen Marc Wilmots aangesteld werd als bondscoach van België belde hij Vital Borkelmans op met de vraag of hij zijn assistent wilde worden. Borkelmans was op vakantie en antwoordde zodanig bevestigend op Wilmots’ vraag dat hij van puur enthousiasme met zijn kleren aan in het zwembad sprong. Na het verlies tegen Italië en de bijhorende bakken kritiek vroeg ik hem of hij vier jaar later nog even gelukkig is met zijn job.
VITAL BORKELMANS: Ja, maar ik ga er niet meer met mijn kleren aan in een zwembad om springen. Dat ruïneerde vorige keer mijn kostuum. Ik had op dat moment geen job, maar omdat ik niet als een profiterende werkloze in sportkledij aan het zwembad wilde liggen, maakte ik in een geleend kostuum iedereen wijs dat ik controleur van zwembadpompfilters was. Omdat ik op reis was in Sri Lanka, waar toen de grote zwembadpompfilterschaarste heerste, kreeg ik in alle hotels korting en hoefde ik niet extra te betalen voor het pornokanaal. De spermatozoäden dropen van de muren.
LEBOWSKI BLOG: Je vrouw werd tijdens die reis zwanger.
BORKELMANS: Een hotelkamer heeft maar vier muren, hè.
MARC WILMOTS (op de achtergrond): Hey, Brummerke! Komm schnell, ik heb een geniaal tactisch idee!
Stond er maar een echt brommerke op mijn oprit, dan reed ik ermee naar Die, Zuid-Frankrijk om daar tegen beter weten in te proberen een zomer van vroeger te herbeleven. Met het prachtige 17-jarige meisje F. dat in de rivier de Drôme voor de prille tiener die ik was uit het water oprees in een bikini van water. Hadden wij maar kunnen blijven waar alles pril en perfect was en wij gelukkig gingen slapen omdat er twee knopen van een slaapjurkje ontbraken en de maan over onze bedden scheen. Toen wij aan een tafel tussen zonnebloemenvelden aten en nog geen e-mails kregen van redactrices met de vraag of we ons voor een tv-programma oude gerechten willen herinneren. Nu is dat 17-jarige meisje mijn adviseur bij de bank, alsof ik dáár advies nodig heb over mijn fortuin, en ze heeft een dochter en een ex-man en het zou belachelijk zijn haar te vragen of ze na het EK mee wil naar Die, Zuid-Frankrijk om daar tegen beter weten in te proberen voor eeuwig jong te blijven.
