Come on boys (Timo Bruijns)
Een beknopte samenvatting van zijn woorden voor aanvang van Wales – Engeland: ‘Come on boys! Get that ball! Move that fucking ball. Come on boys!’ De BBC was gedwongen excuses aan te bieden voor de live f*cks op klaarlichte dag, maar er waren genoeg supporters die deze achterbuurtvariant van een TED Talk wel konden waarderen. ‘Oh my, Joe Hart needs a knighthood and immediately’, twitterde iemand. ‘Joe Hart is England’, schreef een ander.
Ik schrijf dat Hart mijn favoriete speler is, maar eigenlijk bedoel ik mijn favoriete personage. Als vechtersbaas in de nieuwe Trainspotting zou hij het uitstekend doen. Mes op tafel, bierglas over zijn schouder gooien en kijken wat er gebeurt. ‘Come on booooys!’
Tijdens het WK in Brazilië stormde Hart af op een ballenjongen die tijd liep te rekken. Uit volle borst: ‘Give me that f*cking ball!’ Verboden, maar o zo begrijpelijk. Joe Hart, in het dagelijks leven keeper van Manchester City, bijna twee meter lang, harde kop, ouderwets opgeschoren haar en altijd op de bres voor zijn mannen. Toen de Engelse supporters eerder dit EK op de tribunes werden aangevallen door Russische knokploegen, zag je de onmacht in zijn ogen. ‘Be safe, stay here’, probeerde hij de fans vanaf het veld duidelijk te maken. Als het kon, was hij er tussen gesprongen. Handen hoog, prikken met links, stoten met rechts. ‘Come on booooys!’
Messi noemde hem als eens een ‘fenomeen’, Gianluigi Buffon schaart hem tot de drie beste keepers ter wereld. Maar onomstreden is Hart allerminst. Hij heeft de pech dat hij op het doel staat als wereldberoemde spelers wereldberoemde goals maken. De onmogelijke omhaal van Zlatan tijdens Engeland – Zweden in 2012? Hart gaf zelf de assist met een rare kopbal. De perfecte bicycle kick van Rooney tijdens de Manchester derby in 2011? Hart aan de grond genageld.
Spectaculaire reddingen wisselt hij af met in het oog springende fouten. Dit EK ging hij tegen Wales niet vrijuit bij de rake vrije trap van Gareth Bale, maar het werd hem vergeven omdat Engeland won. Maandagavond bij Engeland – IJsland galmde het vertrouwde 'Come on boys!' weer door de catacomben. Maar de boys hoorden hun doelman niet of wilden hun doelman niet horen. Het was een lusteloze bedoening daar bij de Engelsen. En Hart zelf hielp ook niet mee: de 2-1 van Sightórsson had hij toch wel kunnen hebben? Joe Hart is England. Inderdaad, en Engeland mag naar huis.
In 2011 schreef Timo Bruijns Amsterdam – Verona: Dagboek d’Italia 2010 naar aanleiding van de columns die hij over de Giro in 2010 schreef voor Wielermagazine. Bruijns werkt momenteel aan een debuutroman, met als werktitel Supersonic, die bij Lebowski verschijnt.