Zoeken
No more candy
De Candy stopt ermee – u weet wel, ’s lands laatste pornoblaadje. 

No more candy

Gepubliceerd op 17 oktober, 2016 om 00:00, aangepast op 24 januari, 2017 om 00:00

Doodzonde, vindt uitgeefster Sandy. De doodgewone blanke man kan zijn seksualiteit nu niet meer vrij uiten. En hij wordt al zo in een hoek gedrukt. Dat zegt Sandy Wenderhold in de Volkskrant: de vrouw wordt steeds dominanter, met haar eigen inkomen, en geeft de blanke man overal de schuld van.

Misschien heb ik de hordes vrouwen gemist die scanderend door de straten zijn gegaan om Candy aan de schandpaal te nagelen, maar de link tussen haar teloorgang  en de emancipatie ontgaat mij een beetje. Ik heb überhaupt nog nooit iemand, feminist of niet, iets horen zeggen over pornoblaadjes. Die blaadjes zijn er toch gewoon altijd, een goed stel blote tieten ergens in een hoekje van het schap waar je flux overheen kijkt? Ze horen net zo bij onze beschaving als de hoeren op de Wallen: niemand stelt nog de vraag of die vrouwen nu écht zin hebben om er eens flink van langs te krijgen van die doodgewone blanke man.

Maar straks moet onze beschaving het dus zonder Candy stellen. En dat is de schuld van de vrouw, die de man van alles de schuld geeft.

Nu, ik kan me voorstellen dat die doodgewone blanke abonnee straks in de piepzak zit als hij geen wulpse blondines meer door de brievenbus krijgt. Maar zou het kunnen dat die arme man tot een uitstervend ras behoort? De oplage van Candy was ooit 130 duizend, vertelt Sandy in de krant, nu zijn dat er nog maar 3500. Als er al dominante vrouwen zijn die daar een hand in hebben gehad, dan zijn ze nogal sneue mannen getrouwd.

Maar dat is het natuurlijk niet. Dat weet Sandy ook. Ze is een Quote-genoteerde media-ondernemer en weet donders goed dat print het aflegt tegen het oeverloze web. Zeker wat seks betreft. En geef die man eens ongelijk. Pornosites worden dagelijks aangevuld met blondines, brunettes, roodharigen, dikke meisjes, dunne modellen, hoeren, schoolmeisjes, BDSM – hoezo kan hij zijn seksualiteit niet meer vrij uitleven? Hij wordt op zijn wenken bediend. Vrouwen trouwens ook: onderzoek wijst uit dat een op de tien vrouwen dagelijks naar porno kijkt, niet om de man te plezieren, maar om er zelf opgewonden van te raken. En om ideeën op te doen: ander onderzoek wijst uit dat steeds meer vrouwen in zijn voor anale seks, om maar wat te noemen, omdat ze zien hoe het moet op pornowebsites. Er zijn zelfs pornosites die zich speciaal richten op wat ze seksuele educatie noemen, en er is een niet-pornografische website die vrouwen voordoet hoe ze kunnen genieten van seks. Want: “Couples who constantly explore new ways to increase pleasure are 5 times more likely to be happier in their relationships and 12 times more likely to be sexually satisfied."

Dus sorry Candy, de doodgewone blanke man lijkt gewoon een beetje op je uitgekeken. Hij heeft internet én een vrouw die stukken leuker is geworden in bed. Ze masturbeert, experimenteert, fantaseert en praat over seks. Ze is zich bewust van haar lichaam en wat het allemaal kan – met zichzelf én met hem. Een halve eeuw geleden was hij nog getrouwd met een vrouw die niet eens wist waar haar clitoris zat, laat staan dat ze wist hoe en dat ze een orgasme kon krijgen. Natuurlijk had hij Candy nodig – hij moest ergens heen met zijn driften en ja, dan is een geile stoeipoes met een dildo in haar anus aantrekkelijker dan een vertrouwde mevrouw die lam in bed ligt en wacht tot je klaar bent. Nu heeft hij met een beetje geluk een vrouw die stoeit in bed en zegt wat ze lekker vindt, die hij ziet genieten van wat hij allemaal met haar doet, die zelfs wel in is voor een triootje en die misschien, heel misschien wel samen met hem naar porno wil kijken. Op internet dan graag. Tenzij Candy met haar tijd meegaat en herlanceert als genderfluïde versie. Kendy, anyone?

Vast niet. Candy is Candy en moet vooral Candy blijven: niet meer van deze tijd. Haar teloorgang is geen achteruitgang, niet voor vrouwen, niet voor mannen, zelfs niet voor de doodgewone man. Het is een vooruitgang. Een teken dat een nieuwe seksuele revolutie aanbreekt en seks eindelijk wordt wat het moet zijn: net zo leuk voor hem als voor haar. Het enige wat er misschien op achteruitgaat, is de portemonnee van Sandy.


Maartje Laterveer is journalist (Vogue, FD) en schrijver en werkt momenteel aan het boek Het seksleven van de Nederlandse vrouw, dat volgend jaar zomer verschijnt bij Lebowski Publishers.

Auteurs
Auteur: Maartje Laterveer

Maartje Laterveer (1976) studeerde Franse Taal- en Letterkunde en werkt als freelancejournaliste voor onder andere Vogue, Vrij Nederland, Opzij en Volkskrant Magazine. Ze debuteerde in 2012 met de roman De mooiste kleur die niet bestaat, die werd genomineerd voor de Bronzen Uil.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: