14 mei, 2018 - /blog/2082/ik-ga-weg-uit-mijn-huis-net-nu-ik-er-echt-veel-van-houd.html
Zo zit ik hier in de zon met een laptop op schoot, en mijn blote voeten tegen het muurtje dat ex gestapeld heeft toen we hier net kwamen wonen. Het allereerste wat-ie na de verhuizing begon te doen, was deze muur maken van de tegels die er lagen. Maniakaal bijna. Nu, acht jaar later, is het een mooi oud muurtje geworden. Schots en scheef. Met een klimplant ertegen. Hier en daar een opening tussen de stenen; waarin schelpen liggen en allerlei andere dingetjes die we in de loop der jare...
10 juli, 2017 - /blog/1447/tokyo-expatwife-7-kinderen.html
Inmiddels kijk ik er naar uit. Dat is omdat de kinderen nu al ruim twee weken vakantie hebben. Er is geen opvang, summerschool is niet te betalen, en alle vriendjes van school zijn op vakantie, of nog niet echt vriendjes. Er is enkel papa. Begrijp me niet verkeerd, ik heb hele leuke kindjes, en we doen leuke dingen in deze fantastische stad, maar vijf hele dagen alleen met twee kinderen is nogal veel. Soms halen ze het bloed onder mijn nagels vandaan. Dan erger ik me aan alles. De eve...
25 april, 2017 - /blog/1303/gevangenis.html
Het opvallendst waren de zeven gevangenisdeuren, compleet met luikjes op ooghoogte en grendels, ook daar gluurden we naar binnen. Mijn oudste zoon keek gefascineerd rond. ‘Cool,’ zei hij. ‘Escape from Alcatraz.’ ‘Mam, er woont nu een aardige vrouw in dat enge gebouwtje, ze heeft me geholpen.’ Mijn oudste zoon is bezig met zijn profielwerkstuk voor school, hij maakt een verrijdbare hut. De vrouw die mijn zoon in een middagje heeft leren glassnijden, wil...
31 augustus, 2017 - /blog/1544/tokyo-expatwife-10-de-kapper.html
Voor hij gaat knippen haalt de kapper een warm wit handdoekje uit een soort oventje middenin de zaak, die overigens mintgroene muren heeft met een lambrisering van witte kiezelsteentjes van ongeveer anderhalve meter hoog. De handdoek gaat om mijn hoofd, ook over mijn ogen. Bij deze kapper staat elke handeling in dienst van het comfort van de klant. Ik voel me uiterst comfortabel. Na de warme handdoek op mijn hoofd gaat er eentje om mijn nek. Als een koele sjaal. Zodat het schort niet sn...
31 juli, 2017 - /blog/1485/tape.html
We lagen in een zachte, witte filmzaal en zagen statische beelden van dansende jongeren op een feest, in de jaren negentig. Tegen een witte achtergrond. “Moet je zien wat ze aan hebben,” zei de twaalfjarige. Ik had het over sociale codes en hoe we ons daaraan conformeren. “Ze zijn niet vrij,” zei ze. Ook keken we samen minutenlang naar een steeds intenser tongzoenend stelletje. Tot de twaalfjarige haar hoofd wegdraaide. “Hoe lang gaat dit nog door?” Ze giech...
22 augustus, 2016 - /blog/767/hay-voorpublicatie.html
Gina is al naar school, huishoudster Sulaika stiefelt zwijgend door de keuken. Buiten, bij een tempel-achtig huisje dat dienstdoet als haar atelier, is Sandra bezig een houten bank te bewerken met een hogedrukspuit. In bikini, met op de koptelefoon een luisterboek met het levensverhaal van Catharina de Grote. Barry geeft de honden te eten. Een delicaat proces, waar een weegschaal aan te pas komt en verschillende soorten voer. Vooral Wino vergt speciale aandacht. Zij is een beetje misvormd en ...
30 oktober, 2019 - /blog/2831/alleen-zichtbaar-voor-wie-het-weet-zijn-anneleen-van-offel.html
Met onze camouflagekledij van sneldrogende broeken, rugzakken en mosgroene tent vallen we natuurlijk op in de Europese steden. We zien onszelf door andere ogen: twee rugzaktoeristen, Interrailers , lekker op vakantie. Maar tussen ons weven wij een verhaal, onzichtbaar onder onze vermomming. Wij trouwen door twee maanden de tijd te nemen voor elkaar. Soms wil ik aan iedereen die we tegenkomen vertellen over ons plan, wij zijn niet wie we lijken, wij zijn anders , maar in dat verlangen zijn we ...
20 juli, 2017 - /blog/1473/tokyo-expatwife-8-mijn-huisbaas-en-een-skatepark.html
Ik had, een dag eerder, een gek klein skateboardparkje gevonden. Het was ruim anderhalf uur reizen. Vanuit de metro verbaasde ik me weer eens over deze eindeloze stad. Na drie overstappen bevond ik me op Soka-station, een klein stationnetje in een nietszeggend buurtje. Vanuit hier was het nog een kwartier skaten, en langzaam veranderden de huizen en winkels in loodsen en een enkele verlaten convenientstore. Er waren geen lantaarnpalen meer. Van sommige loodsen stonden enorme schuifdeuren ope...
24 november, 2017 - /blog/1761/mammoethart.html
Ineens zwaaide de deur open en marcheerde er een kerstman naar binnen. Er slofte een oude hond achter hem aan. ‘Hoi, ik ben Cor.’ Zijn stem klonk onverschrokken. De man stak zijn hand uit. ‘Kom jij hier wonen?’ ‘Ja,’ zei ik en schudde zijn knuist. Cor wees naar de halve muur. ‘Die moet zeker weg?’ De hond was de ruimte ingelopen en snuffelde rond. Ik knikte en Cor liep naar de muur. Hij draaide zijn schouder in, en voor ik goed en wel besefte wat er gebeurde,...
23 december, 2016 - /blog/990/zwijgen-en-voelen-een-kerstverhaal.html
Alle kerstbomen op jouwboom.be hadden een naam en waren al versierd met ballen en slingers en lichtjes, het enige wat je nog hoefde te doen was de pakjes eronder leggen. Als je zelfs dat nog te veel moeite vond kon je kiezen voor een boom die ‘Het mooiste meisje van de klas’ heette: in plaats van ballen hingen er cadeautjes aan, middels haakjes in de vorm van blozende jongens. Ik wees de ‘Mission: Impossible’ aan, een boom die zichzelf vijf seconden na Kerstmis ...