Zoeken
Nieuws 58 Blog 58
Pop en literatuur (74): PJ Harvey en Flannery O’Connor (deel 2)

1 oktober, 2019 - /blog/2793/pop-en-literatuur-74-pj-harvey-en-flannery-o-connor-deel-2.html

Op Is This Desire ? (1998) verwijst PJ Harvey in meerdere nummers naar verhalen van J.D. Salinger en van Flannery O’Connor. Eerder in deze reeks besprak ik al twee nummers van deze cd. Vandaag het nummer ‘Joy’ dat gebaseerd is op het verhaal ‘ Good Country People ’ van O’Connor. Het nummer is bepaald geen vrolijk melodieus liedje, maar een kakofonie van machinale geluiden. Harvey scandeert de tekst meer dan dat ze die zingt. Het lijkt wel alsof ze het nummer opze...

Twee kiep: een kerstverhaal

23 december, 2017 - /blog/1818/twee-kiep-een-kerstverhaal.html

En niet één, nee, maar liefst twee kiep liggen bij opa te sudderen in de zwartgeblakerde rode braadpan in een pond boter, goei botter. Eigenhandig geslacht door ome Bart, de tong half uit zijn mond bij het omdraaien van de tere nekjes, achter op het erf onder de kromme pruimenboom. Koppen afhakken doet hij liever niet. Het gesjok achter de rennende onthoofde kippenlijven is te vermoeiend. De geur van het garende kippenvlees doet me watertanden. Gezeten op een van de houten keukenstoelen ...

Op reis

26 april, 2018 - /blog/2055/op-reis.html

Toevallig heb ik ons in datzelfde weekend opgegeven voor een open dag in de Van Mesdagkliniek, de zwaarst bewaakte TBS-kliniek van Nederland. Ik fiets geregeld langs deze ‘gevangenis’ en vraag me altijd af hoe het er binnen zal zijn. Van buiten is de kliniek net een middeleeuws fort dat dreigend en donker langs de weg tussen Groningen en Haren staat. Er pal naast bevindt zich het Joods monument ter nagedachtenis voor de Joodse slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Het beeld grenst aan de...

Ik heb geleefd #70: Willem (72) wil niet in een kist: ‘Zonde van het hout’

6 juli, 2020 - /blog/3111/ik-heb-geleefd-70-willem-72-wil-niet-in-een-kist-zonde-van-het-hout.html

  Houtman was het type kroegbaas dat met een theedoek over de schouder achter de toog stond en zich mengde in het gesprek. Hij was altijd zelf in de zaak. Lag hij om vier uur ’s nachts in bed, dan stond hij drie uur later weer op om de hond uit te laten. 'In mijn café Soif kwam heel cultureel Zeeland', vertelt hij. 'Schrijvers, kunstenaars. Maar ook wethouders, en vissersjongens die na een week op vrijdagmiddag weer aan land kwamen.' Ruim vijftien jaar had Willem zijn café in...

Ik heb geleefd #21. Zieke Geneviève (58): Ik nam me voor elke dag een lievelingsdag te laten zijn

16 april, 2019 - /blog/2579/ik-heb-geleefd-21-zieke-genevieve-58-ik-nam-me-voor-elke-dag-een-lievelingsdag-te-laten-zijn.html

"Ik weet nog dat ik wakker werd uit de narcose en vroeg hoe laat het was. ‘Half negen’, zei de verpleegkundige. Van het gevoel dat me toen overviel, kan ik nog steeds kippenvel krijgen. Half negen! Dan hadden ze dus de hele dag geopereerd. Ik was er nog. Ik lééfde. Niet eerder heb ik zo’n diep gevoel van dankbaarheid ervaren in iedere vezel van mijn lijf." Galwegkanker Geneviève Verberk (58) vertelt over 29 januari 2015. Een paar weken eerder was galwegkanker in een vergevorde...

Ik heb geleefd #48: doodzieke Herman leeft van een uitkering: ‘Maar ik ben de rijkste man die er is’

13 januari, 2020 - /blog/2901/ik-heb-geleefd-48-doodzieke-herman-leeft-van-een-uitkering-maar-ik-ben-de-rijkste-man-die-er-is.html

Herman de Jong was als kind zo mager dat hij een koprol in een tl-buis kon maken. Op doktersrecept mocht zijn moeder in de Jordaan soms een stukje paardenbiefstuk halen, want daar zat ijzer in. Om aan te sterken ging ‘bleekneusje’ Herman in de zomer naar een pleeggezin in Friesland. ‘Zat ik opeens aan een tafel die vol stond met eten. De eerste drie dagen heb ik achter de stal staan spugen, mijn maag kon dat bruine brood met boter niet aan. Melk kende ik niet. Thuis hadden wij he-le-ma...

Eigen Huis en Tuin, met Mick en Roel #14

14 mei, 2020 - /blog/3067/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-14.html

Dit is brief veertien. Lees nummer dertien hier .  Lieve Roel, Ik heb gelachen om je laatste brief, maar ook gehuild. Gelachen om je kinderlijke afkeer van poep en pies en piemels, en gehuild omdat dat het enige is wat je bij is gebleven van het idee voor mijn eerste boek. Voor iemand in jouw positie is dergelijke oppervlakkigheid levensgevaarlijk. Het is voor mij onvoorstelbaar dat jij, als redacteur bij een grote uitgeverij, niet opnieuw reflecteert maar zonder na te denken...

Kunstgeschiedenis (Marte Hoogenboom)

5 mei, 2017 - /blog/1323/kunstgeschiedenis-marte-hoogenboom.html

* Over de reling van de boot leunen twee jongens, hun smartphones hangen gevaarlijk losjes in hun hand boven de golven. Ik hou ze in de gaten in de hoek van mijn oog terwijl ik doe alsof ik iets probeer te lezen op mijn eigen telefoon. Een van de jongens moppert: zijn Magikarp is net ontsnapt. De jacht wordt opgegeven. Terwijl de jongens naar binnen verdwijnen, richt ik me op de mail die op mijn telefoon openstaat. Hij is een paar dagen geleden om halfdrie ’s nachts in mijn inbox versc...

Ik heb geleefd #27. Tjalling kon drie dagen geleden nog autorijden, nu zit hij op de bijrijdersstoel

4 juni, 2019 - /blog/2660/ik-heb-geleefd-27-tjalling-kon-drie-dagen-geleden-nog-autorijden-nu-zit-hij-op-de-bijrijdersstoel.html

Een bed in de kamer? Misprijzend kijkt Tjalling Koopmans (77) door zijn moderne appartement naar het grote raam. De wanden hangen vol kunst, voor de glazen pui staan een houten eettafel en dito bureau. “Zo’n bed in de kamer,” zegt hij, “dat is nog maar twee stappen verwijderd van de dood.”   Ziekenhuisbed Het ziekenhuisbed staat er nog niet en de tandarts uit Deventer weet evenmin of het er komt. De vraag overviel hem deze week. Wilde hij een bed aa...

Berichten uit de Biotoop: Koningin

26 oktober, 2018 - /blog/2321/berichten-uit-de-biotoop-koningin.html

  Vanaf de houten tuinbank waarop ik sta, heb ik uitzicht op de grote groep kinderen. De meesten lijken me tussen de acht en tien jaar. Een paar lange slungels moeten ouder zijn. En de kleintjes, aan de hand van een ouder broertje of zusje, zijn duidelijk jonger. Tussen al die kinderen staat een meisje met bijzonder korte armen, het lijkt bijna alsof haar handen als vleugels uit haar schouders groeien. Ik wend mijn blik af en hoop dat ze niet heeft gemerkt dat ik schrok. Ik bloos. Hoe...

« 1 2 3 4 ... 6 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: