Zoeken
Nieuws 1378 Blog 1378
Jonah Falke loopt stage (4). Op pad met een herder en driehonderd schapen

8 augustus, 2019 - /blog/2748/jonah-falke-loopt-stage-4-op-pad-met-een-herder-en-driehonderd-schapen.html

Dit artikel verscheen eerder in  De Gelderlander , foto: Peter van Tuijl Een schaapherder lijkt me iemand die teleurgesteld is door mensen en troost vindt bij dieren. Maar Bram Sprey is een lange vriendelijke man met een grote glimlach. Hij is parttime herder en werkt daarnaast in de zorg. Op het erf van de houten stal in Warnsveld liggen her en der vlokken wol, maar veel schapen zijn er niet. ,,Zijn dit alle dieren?’’ ,,Nee, dit zijn de zieke of te jonge. De kudd...

Tokyo Expatwife #11: Oorlog

22 september, 2017 - /blog/1578/tokyo-expatwife-11-oorlog.html

Onlangs ging ik op een zondag met mijn gezin zwemmen op de Nederlandse ambassade. De ambassade heeft een grote lap grond en bevindt zich in het hartje van Roppongi, met uitzicht op de Tokyo Tower. Er is een enorm zwembad waar je, in tegenstelling tot in de rest van Japan, wel gewoon met tatoeages mag zwemmen. Mensen vinden tatoeages hier vies en onfatsoenlijk, en dat heeft alles met de Yakuza te maken: de Japanse maffia. Hoe dan ook, ik heb een vriend die op de ambassade werkt met kin...

Tokyo Expatwife #12: Taal

21 december, 2017 - /blog/1812/tokyo-expatwife-12-taal.html

Maar dat is nu dus afgelopen. Bij mijn laatste les kreeg ik een Fuyu-Gaki, een kaki, uit de streek waar zij vandaan kwam. Het stuk fruit was zo groot als een handbal, mierzoet en zijdezacht. De herfst is hét seizoen van de Fuyu-Gaki, tevens de nationale vrucht van Japan. Ik gaf haar een knijpflesje Karvan Cevitam-aanmaaklimonade. Ze leek er blij mee. Mijn Japans is echter nog steeds abominabel, en via een schoolmoeder leerde ik dat er vanuit mijn stadsdeel Shibuya ook cursussen worden geg...

INSPIRATIE

3 april, 2021 - /blog/3269/inspiratie.html

Om me heen hoor ik dat het leven saai is, dat er niets meer is om over te praten, omdat niemand nog iets nieuws heeft meegemaakt, omdat we nergens heen mogen en alle dagen zich intussen aaneenrijgen alsof we ons in de film Groundhog Day bevinden. Maar als er buiten niet zoveel te beleven valt, raad ik je aan eens binnenin jezelf te kijken. Daar is dus altijd iets nieuws te vinden. Zo had ik bijvoorbeeld nog nooit aan de lepels in mijn leven gedacht. In het nieuwe boek ‘Iedereen moet...

Blauwe maan

13 april, 2018 - /blog/2032/blauwe-maan.html

Die avond ben ik op pad gegaan met een fietslampje in het aardedonker. Ik weet wel ongeveer waar de voormalige stratenmakerskeet moet staan, maar in het donker is het Biotoopterrein behoorlijk ondoorzichtig. Mijn kaplaarzen zuigen vast bij elke stap in de modder. Volgens de beschrijvingen vind ik uiteindelijk het houtsnipperpaadje. Mijn ogen wennen aan het donker, het is volle maan. Brandende olielampen en tuinfakkels langs het pad wijzen de weg. Ik ruik houtvuur, en ja, tussen de begroeiing on...

Ongetemd

23 september, 2020 - /blog/3168/ongetemd.html

  Mijn katertje is vijf maanden oud en wil de wijde wereld in, hij trekt, hij trekt, maar hij zit aan een riem, bedoeld voor een Chihuahua. Ik heb hem vastgemaakt aan de houten schutting van mijn tuin. Mijn hele schutting schudt er vaak van. Soms denk ik dat, als het nog even zo doorgaat, de kater op een dag met omheining en al verdwenen zal zijn. Dat zou nog niet eens zo gek zijn. Heb ik ook meteen een vrijer uitzicht. Ik kan me hierbinnen een beetje opgesloten voelen. Hij v...

Pop en literatuur (74): PJ Harvey en Flannery O’Connor (deel 2)

1 oktober, 2019 - /blog/2793/pop-en-literatuur-74-pj-harvey-en-flannery-o-connor-deel-2.html

Op Is This Desire ? (1998) verwijst PJ Harvey in meerdere nummers naar verhalen van J.D. Salinger en van Flannery O’Connor. Eerder in deze reeks besprak ik al twee nummers van deze cd. Vandaag het nummer ‘Joy’ dat gebaseerd is op het verhaal ‘ Good Country People ’ van O’Connor. Het nummer is bepaald geen vrolijk melodieus liedje, maar een kakofonie van machinale geluiden. Harvey scandeert de tekst meer dan dat ze die zingt. Het lijkt wel alsof ze het nummer opze...

Twee kiep: een kerstverhaal

23 december, 2017 - /blog/1818/twee-kiep-een-kerstverhaal.html

En niet één, nee, maar liefst twee kiep liggen bij opa te sudderen in de zwartgeblakerde rode braadpan in een pond boter, goei botter. Eigenhandig geslacht door ome Bart, de tong half uit zijn mond bij het omdraaien van de tere nekjes, achter op het erf onder de kromme pruimenboom. Koppen afhakken doet hij liever niet. Het gesjok achter de rennende onthoofde kippenlijven is te vermoeiend. De geur van het garende kippenvlees doet me watertanden. Gezeten op een van de houten keukenstoelen ...

Op reis

26 april, 2018 - /blog/2055/op-reis.html

Toevallig heb ik ons in datzelfde weekend opgegeven voor een open dag in de Van Mesdagkliniek, de zwaarst bewaakte TBS-kliniek van Nederland. Ik fiets geregeld langs deze ‘gevangenis’ en vraag me altijd af hoe het er binnen zal zijn. Van buiten is de kliniek net een middeleeuws fort dat dreigend en donker langs de weg tussen Groningen en Haren staat. Er pal naast bevindt zich het Joods monument ter nagedachtenis voor de Joodse slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Het beeld grenst aan de...

Ik heb geleefd #70: Willem (72) wil niet in een kist: ‘Zonde van het hout’

6 juli, 2020 - /blog/3111/ik-heb-geleefd-70-willem-72-wil-niet-in-een-kist-zonde-van-het-hout.html

  Houtman was het type kroegbaas dat met een theedoek over de schouder achter de toog stond en zich mengde in het gesprek. Hij was altijd zelf in de zaak. Lag hij om vier uur ’s nachts in bed, dan stond hij drie uur later weer op om de hond uit te laten. 'In mijn café Soif kwam heel cultureel Zeeland', vertelt hij. 'Schrijvers, kunstenaars. Maar ook wethouders, en vissersjongens die na een week op vrijdagmiddag weer aan land kwamen.' Ruim vijftien jaar had Willem zijn café in...

« 1 2 3 4 ... 138 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: