20 januari, 2019 - /blog/2447/marion-leest-emily-ruskovich.html
Toen ik mijn debuut Villa Serena schreef, moest ik het duidelijk nog leren. Ik heb pas het gevoel dat ik sinds Daglicht een beetje fatsoenlijk ben gaan schrijven. Ann en Wade wonen in het onherbergzame Noord-Idaho. Zij probeert te achterhalen wat er in zijn vorige huwelijk is gebeurd: zijn ex-vrouw vermoordde een van hun dochters en sindsdien is de andere dochter verdwenen. Zo mooi geschreven met veel oog voor detail. En net als Snowchild speelt het zich af in een onherbergzaa...
20 januari, 2019 - /blog/2448/marion-leest-carolien-spaans.html
Carolien verloor haar man door een skiongeluk en schreef daar een briljant boek over. Hoewel het over een verdrietig onderwerp gaat, is deze JAN-columniste bij vlagen hilarisch. Ze vertelt over haar relatie, haar neuroses, het rouwproces, maar ook over haar voorzichtige stappen in datingland. Ik heb mijn man en mijn hond (want die gaat óók nog dood in het boek) heel stevig vastgehouden toen ik het uit had. Het zet je leven behoorlijk in perspectief. ...
30 januari, 2019 - /blog/2449/aardsteen-jeroen-blankert.html
* En daar komen ze nu mee. Dat er in 1971 een aardsteen is gevonden op de maan. Ze vlogen er heen, al met al een hele toer, niet iets wat ze dagelijks deden. En nu nog steeds niet. Ze stonden daar met hun maanlander, stapten uit, liepen in die logge pakken een rondje over die maan, die wel een stuk kleiner dan de aarde is, maar toch voor en voetganger in zo'n pak toch weer best groot, vijfhonderdtien vierkante kilometer om precies te zijn, en zo'n astronaut bukte zich, hij raapte iet...
31 januari, 2019 - /blog/2450/gedichtendag-lees-een-voorpublicatie-uit-de-te-verschijnen-bundel-van-erik-jan-harmens.html
* twee keer lichaam lichaam ik noem je twee keer daarna niet meer weiger geen dienst maar doe het zoals de maan het water naar zich toe trekt als een doelwit van een criminele afrekening dat eerst nog vol ongeloof naar de inslagen kijkt vóórdat hij instort blauw en dan wit wordt geef je...
31 januari, 2019 - /blog/2451/soldaat.html
De dame die de pasfoto maakte wilde mijn oren zien en ze zei: ‘Ik weet dat het moeilijk is, maar je mag wel lachen hoor. Maak ook je lippen maar even lekker nat, alsof er leven inzit.’ De tandarts maakte een röntgenfoto van mijn kiezen en zei nadien: ‘Jammer, weer geen gaatjes. Maar wanneer stop je met roken?’ De vrouw in het gemeentehuis vroeg of ik gegroeid was en of ik mezelf voor de zekerheid even op wilde meten. Ik was niet gegroeid. Nadien wilde ze mijn vingerafdr...
31 januari, 2019 - /nieuws/2452/terugkijken-marion-pauw-bij-tijd-voor-max.html
Kijk de uitzending hier terug. Marion vertelde over Auschwitz, en waarom zij het belangrijk vindt dat daar nog steeds, of misschien wel juist nu, verhalen over worden verteld. Maar, zo zegt ze, de roman gaat over méér dan Auschwitz: het gaat ook over een verwijdering tussen een stiefmoeder en een stiefdochter, die al meer dan 50 jaar duurt, over slachtoffer- en daderschap, en de vage lijnen daartussen. Weet u het antwoord op onderstaande vraag? Doe dan mee aan...
1 februari, 2019 - /blog/2453/berichten-uit-de-biotoop-stemprothese.html
Ik klop het stof van mijn kleren en neem de gehoorbeschermer van mijn oren, hang hem in mijn nek. Houtje, Cor en Frank, de drie mannen van de Technische Dienst, zijn gearriveerd en vleien zich neer in hun kantine naast de werkplaats. Ik strijk over het tafelblad dat ik aan het schuren ben. Bijna klaar. ‘Wil je ook koffie?’ roepen ze. Ik draai me om en vraag voorzichtig of ik nog even door mag gaan met schuren. Cor fronst. ‘Als jij nou je koptelefoon opdoet, hebben wij er geen last va...
4 februari, 2019 - /blog/2457/drie-gedichten-van-duitse-grootheid-wolf-wondratschek.html
'Een typisch mannelijke cocktail van eenzaamheid, wreedheid, onvervuld verlangen en walging' In het kader van de Poëzieweek besloten wij drie gedichten van de Duitse grootheid Wolf Wondratschek af te stoffen, wiens poëzie door Arnon Grunberg getypeerd wordt als een 'typisch mannelijke cocktail van eenzaamheid, wreedheid, onvervuld verlangen en walging'. Wolf Wondratschek (1943) schrijft al ruim vijftig jaar: van proza en poëzie tot hoorspelen en repor...
21 januari, 2019 - /blog/2458/marion-leest-jon-kalman-stefansson.html
Jón Kalman Stefánsson - Zomerlicht, en dan komt de nacht Vlakbij de Poolcirkel worstelen bewoners van een piepklein afgelegen dorpje (weer zo'n onherbergzaam gebied) met de winterduisternis. Het IJslandse landschap is bijna een personage op zich in deze prachtige roman. De schrijver balanceert soms op de rand van absurdheid. Zo is er de directeur van de breifabriek die van de ene dag op de andere in het Latijn begint te dromen en al zijn geld uitgeeft aan oude wetenschappelijke g...
21 januari, 2019 - /blog/2459/marion-leest-karen-dionne.html
Karen Dionne - Dochter van het Moeras Het thrillergenre is wat mij betreft totaal uitgemolken, maar heel af en toe komt er een schrijver met een echt origineel verhaal. Helena woont in een afgelegen gebied (daar gaan we weer) met haar onstuimige vader en ongelukkige moeder. Op een dag vertelt haar moeder haar dat ze gevangen wordt gehouden en weten ze te ontsnappen. Door de aanwijzingen van Helena wordt haar vader opgepakt. Twintig jaar later ontsnapt haar vader uit de gevangenis en gaat...