29 maart, 2017 - /blog/1221/weeper.html
Weeper ‘Neem je niet op?’ ‘Nee.’ ‘Moet jij niet een maat ophalen van het vliegveld?’ ‘Heb ik dat verteld? Dat hoeft pas later.’ ‘Zet in elk geval de bel af. Dat is dat ding –’ ‘Ik weet waar die bel zit. Waar is het glijmiddel?’ ‘Geen idee, ergens in het bed.’ ‘Waar?’ ‘Geen idee, zeg ik. Misschien lig je er wel op. Of het ligt onder je kussen. Rol je even om. Al blijf ik natuurlijk volhouden dat er ...
5 april, 2017 - /blog/1247/bij-de-eerste-inentingen-huilde-samuel-niet-geen-traan-geen-kik.html
Nu we weten wat hem zoal mankeert, beseffen we dat hij eigenlijk de sterkste is van ons vijven. Nooit ziek. Nooit klagen. Nooit vragen of we school bellen omdat hij zich niet lekker voelt, alleen al omdat hij toch niet praat. Geregeld wekt hij ons met gezang, ten teken dat een dag van vrolijkheid is aangebroken. Nooit pijn voelen. Althans, nooit zichtbaar pijn voelen. Bijna nooit dan. Dokter Tsjitske Kleefstra, naamgever van het syndroom waaraan Samuel lijdt (een dna-defect), zegt dat...
11 april, 2017 - /blog/1257/de-picknicktafel.html
Het duurt niet lang voordat de overbuurvrouw de straat oversteekt, met haar eigen glaasje. Een stiekem pakje sigaretten. “We zouden hier eigenlijk een scherm omheen moeten zetten,” zegt zij. Was ik vroeger degene die erg kon zeuren over de sociale types op dit nieuwbouweiland, die dag in dag uit bij elkaar op de stoep hangen, tegenwoordig ben ik de eerste die buiten zit. De witte picknicktafel kregen we precies een jaar geleden cadeau van mijn schoonmoeder. ...
12 april, 2017 - /blog/1263/chelsea-girls-voorpublicatie.html
BATH, MAINE Ik had hier verdomme niks te zoeken. Ik bedoel, waarom woon ik bij mijn ex-vriendin en haar nieuwe vriendin, en háár ex-vriendin. Hoe kon dat op welke manier dan ook aangenaam zijn. Ik had dit net zo goed vanuit een gevangeniscel kunnen schrijven. Echt grappig, hè? Ted en Alice zeiden voor ik wegging: ‘Van de regen in de drup, Eileen.’ Ik wist niet wat ik anders kon doen. Ik vloog, jawel, naar Portland, en Judy en Chris haalden me daar op. Ik stond hel...
14 april, 2017 - /blog/1271/fragment-uit-50-van-saskia-noort.html
Jong Vroeger wilde ik altijd ouder zijn. Ik kon niet wachten de wereld van de volwassenen te betreden, een baan te hebben, een kind, een huwelijk, en serieus genomen te worden. In die haast vergat ik jong te zijn en te genieten van het voorrecht dat ik zomaar van Moeder Natuur had gekregen: de jeugd. Een gladde huid, putloze billen, striae-vrije buik en het vermogen een nacht lang te dansen zonder totale ineenstorting de volgende dag. Met gemak ov...
24 april, 2017 - /blog/1301/voorpublicatie-hool-philipp-winkler.html
Ik maak mijn nieuwe bitje warm in mijn hand. Draai het rond tussen mijn vingers en druk het een beetje in elkaar. Dat doe ik voor elk gevecht. De gel blijft stevig, geeft maar weinig mee. Dit ding is top. Iets beters is er niet. Speciaal voor mij gemaakt door een tandtechnicus. Geen massaproduct, zo’n flutding dat je na twee weken meteen weer in de vuilnisbak moet mikken omdat de randen in je tandvlees snijden. Of omdat je door de klotepasvorm en de chemische lucht de hele tijd moet kokhal...
25 april, 2017 - /blog/1303/gevangenis.html
Het opvallendst waren de zeven gevangenisdeuren, compleet met luikjes op ooghoogte en grendels, ook daar gluurden we naar binnen. Mijn oudste zoon keek gefascineerd rond. ‘Cool,’ zei hij. ‘Escape from Alcatraz.’ ‘Mam, er woont nu een aardige vrouw in dat enge gebouwtje, ze heeft me geholpen.’ Mijn oudste zoon is bezig met zijn profielwerkstuk voor school, hij maakt een verrijdbare hut. De vrouw die mijn zoon in een middagje heeft leren glassnijden, wil...
28 april, 2017 - /blog/1312/winnaar-wedstrijd-write-now-amsterdam-kyrian-esser.html
ONTBINDING TIJD, PLAATS, HANDELING In het vroege voor- of late najaar neemt ze de trein naar Bad Münstereifel en betrekt ze een kamer in een oud klooster, dat nu een hotel is. Ze blijft een week, hooguit twee. Vaak is ze de enige gast. Omdat ze zich dit verblijf eigenlijk niet kan veroorloven, smeert ze op haar kamer kleine roggebroodjes, die ze in servetten inpakt voor onderweg. Met een dompelaar die direct in het stopcontact gaat, kookt ze water in een mok die ze van huis heeft meege...
2 mei, 2017 - /blog/1318/voorwoord-zama-van-antionio-di-benedetto-door-maarten-asscher.html
Voorwoord Het leven als obstakel voor zelfbevrijding Over Antonio di Benedetto hoorde ik voor het eerst in een prieeltje in de tuin van het Museo Nacional de Arte Decorativo in Buenos Aires. Achteraf beschouwd was de buitenissige setting van dat gesprek volkomen in lijn met de wereld van don Diego de Zama, de hoofdpersoon van Di Benedetto’s belangrijkste roman, verschenen in 1956. In 2016 verscheen Zama eindelijk in het Engels, in een vertaling van Esther Allen, uitgegeve...
5 mei, 2017 - /blog/1323/kunstgeschiedenis-marte-hoogenboom.html
* Over de reling van de boot leunen twee jongens, hun smartphones hangen gevaarlijk losjes in hun hand boven de golven. Ik hou ze in de gaten in de hoek van mijn oog terwijl ik doe alsof ik iets probeer te lezen op mijn eigen telefoon. Een van de jongens moppert: zijn Magikarp is net ontsnapt. De jacht wordt opgegeven. Terwijl de jongens naar binnen verdwijnen, richt ik me op de mail die op mijn telefoon openstaat. Hij is een paar dagen geleden om halfdrie ’s nachts in mijn inbox versc...