8 januari, 2018 - /blog/1845/het-hele-leven-is-een-afscheidsfeestje.html
De laatste tijd probeer ik de vergankelijkheid der dingen eens heel kalmpjes aan te zien. Hiermee bedoel ik: zonder meteen dood te willen. De sneeuw die er gisteren nog lag, is vandaag alweer gesmolten. Dat geeft helemaal niet. Ook de modderpoeltjes zullen morgen weg zijn. Niets is blijvend. Wat zou ik daarop tegen willen hebben? Het afscheidsfeestje vond plaats in het stiltecentrum. Er was daar een vijfkoppige coverband met versterkers. Overal stonden mensen aan statafels. Er gingen grote...
22 januari, 2018 - /blog/1877/na-kenia.html
In het begin verwachtte ik 'de andere vrouw' overal tegen te komen - in de supermarkt, op het schoolplein - maar nooit had ik kunnen bevroeden dat ze al die tijd al op mijn werk rondliep. Toen ik nog niet eens van haar bestaan wist, bespiedde zij mij waarschijnlijk al op borrels, kwam ze mij tegen in de wandelgangen, hoorde ze in de kantine andere studenten praten over mijn lessen. Al die tijd wist ze dingen van mij die niemand anders wist. Ze moet gezien hebben hoe ik soms in de pauze sne...
26 januari, 2018 - /blog/1885/logboek-van-een-debutant-deel-2.html
Finale van Manuscripting, 25 september 2014 in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Niet de grote zaal natuurlijk, maar in de salon. Finalisten: Bronja Prazdny, Derko Laan & Karel Brown (ik dus). Mijn pseudoniem bleek toch te werken. Een vriend van me had op Twitter een foto voorbij zien komen van de halve finale en dacht: die gozer lijkt echt op Timo. Maar het is hem niet, want hij heet anders. Er zaten tien dagen tussen de halve finale en de finale. Ergens had ik nog de ...
29 januari, 2018 - /blog/1886/husband.html
Waarom wij ons zo gedragen, is ons achteraf gezien ook een raadsel. Ik kan de volledige entreeprijs gemakkelijk betalen en zij is inmiddels een keurige expatvrouw met drie kinderen die in de gegoede buurt van Nairobi woont. Het was het plan dat zij de toegangsbewijzen voor het park ging halen en dat ik in de auto bleef zitten wachten. Ik wachtte. Al snel was ze terug. "Ze willen de andere persoon zien." "Laten we gewoon betalen", zei ik. "We kunnen niet meer terug", zei ze. ...
14 maart, 2017 - /blog/1173/roman-bezorgde-burgers-actueler-dan-ooit-door-turkije-rel.html
‘Meneer, meneer,’ roept een man me tegemoet. Opzij, opzij, roep ik in gedachten. De Turkse bakker is niet meer te ontwijken en duwt een dienblad baklava onder mijn neus. Aan de gevel van zijn zaak wappert een Turkse vlag. Ik liep daar eens binnen voor een snelle trek, maar het duurde wel vijf minuten voordat ik iets eetbaars vond. Een zweterig saucijzenbroodje dat ongetwijfeld al de hele dag op de warmhoudplaat had gelegen. ‘Het is feest,’ verklaart de man. ‘Daarom gratis baklava voor...
23 maart, 2017 - /blog/1198/ten-overstaan-van-de-hele-wereld-voorpublicatie-alfred-hayes.html
Daar was hij, precies als in de advertenties, donker en zwaar, aanzwellend, met in de verte de lichten van een schip dat vertraging had opgelopen en langzaam zuidwaarts voer. Ik keek naar het water, over een of andere grens, terwijl achter mij, vanuit de helder verlichte kamer met zijn bamboe bar en bamboe barkrukken, stemmen van mensen, geen vrienden van elkaar maar ook geen vreemden, de gesprekken voortzetten over het een of andere s...
29 augustus, 2018 - /blog/2226/ivo-victoria-bij-vpro-s-nooit-meer-slapen-het-verhaal-van-de-drugsmaagd.html
Het begon op een kerstfeest ten kantore van de platenmaatschappij waar ik aan het eind van de vorige eeuw werkte. Lopend buffet, drank in overvloed, swingende dansvloer, de zaken gingen goed. De volgende maandag zei ik nietsvermoedend bij de koffieautomaat: ‘Zo, wat was iedereen afgelopen vrijdag vrolijk zeg.’ Waarop ik door alle aanwezigen keihard uitgelachen werd. Jaren gingen voorbij. Vele feesten volgden. Mensen wenkten elkaar met slinkse blikken om samen naar het toilet te verdwij...
7 september, 2018 - /blog/2239/schrijftips-van-sabine-na-mattias-van-peter-zantingh.html
Sabine van den Berg publiceert bij Lebowski. Ook doceert zij sinds 2013 proza aan de Schrijversvakschool in Groningen. "Geregeld vragen studenten mij wat ik zélf lees en waarom. Ik antwoord dat ik sinds ik professioneel schrijf – nu toch al ruim twintig jaar – niet meer onbevangen kan lezen. Ik kijk altijd hoe een boek is opgebouwd en wat ik van een collega kan leren. Of ik wil vertellen wát ik er dan van leer, is meestal de volgende vraag. Daarom, op verzoek van velen...
10 september, 2018 - /blog/2241/wie-is-p-vroeg-de-achtjarige-o-p-is-een-kennis-of-een-vriend-misschien-zei-ik.html
Terwijl in Nederland de regen hoost, de zoveelste zware storm op komst is, er een dakpan van mijn huis gewaaid blijkt te zijn – het lekt in mijn toekomstige slaapkamer – smeren wij zachtjes elkaars ruggen in. Dat moet ook gebeuren. We kijken naar de azuurblauwe golven, naar hoe ze stukslaan, en hoe ze er toch steeds opnieuw weer aan komen rollen. Ik denk aan de tweede vaste trap naar zolder die vanmorgen geplaatst is. Hoe bij het zien van de foto’s de tranen meteen in ...
18 september, 2018 - /blog/2254/pop-en-literatuur-29-placebo-en-harriet-beecher-stowe.html
Weinig personages in de wereldliteratuur hebben een zo treurig lot gekend als Uncle Tom, de hoofdpersoon van Uncle Tom’s Cabin (1852) van Harriet Beecher Stowe. Het boek vormde een aanklacht tegen de slavernij en verscheen aanvankelijk als feuilleton in een abolitionistisch tijdschrift. Het werd een groot succes en leverde ontegenzeglijk een belangrijke bijdrage aan het afschaffen van de slavernij in de Verenigde Staten. Er is later wel op gewezen dat Beecher Stowe zich niet wist te...