15 januari, 2018 - /blog/1859/toeval.html
De vraag is eigenlijk: kies je voor de literatuur of het leven? Het leven, nogal logisch. Maar het doet mij goed dat ik, met mijn woorden, door wat ik meemaak in dat leven, mensen klaarblijkelijk iets te bieden heb. Ook al red ik mijn eigen relatie er niet mee, het doet mij goed terug te lezen dat anderen er iets aan hebben. Dat mijn teksten tot nadenken aanzetten, of troostend werken. De neergang van mijn huwelijk levert dan toch iets op. Literatuur. Een wrang gegeven is dat mijn wer...
16 januari, 2018 - /blog/1866/blue-monday.html
Mijn ervaring met Blue Monday is een andere. Precies een jaar geleden werden mijn vriendin en ik verliefd op elkaar. De ironie daarvan is ons beiden niet ontgaan. Wellicht wisten we: vanaf Blue Monday kan het alleen maar meevallen. En het valt mee. Maar, ik zal u niet te veel lastigvallen met ons beginnersgeluk in deze donkere dagen. Juist de ellende van de ander kan de luisteraar troost bieden. Want misschien heeft u wel last van weemoed. Als u vandaag troost...
19 januari, 2018 - /blog/1870/taal.html
Het thema is ‘verbinding’. Vanavond maak ik voor het eerst kennis met dit fenomeen. We hebben ons op Irma’s aanraden dik aangekleed en vooral ook warme schoenen en sokken aangedaan, want hoewel er een houtkachel brandt en de lange tafels baden in een warme gloed van kaarslicht, blijft het een open kas. Onder de bezoekers ontdek ik enkele bewoners uit de Biotoop en uit Haren. Ik kom met mijn man en zoons aan tafel bij drie jonge mannen, die toevallig alle drie Mohammed heten. Alle drie heb...
19 januari, 2018 - /blog/1872/logboek-van-een-debutant-deel-1.html
In de zomer van 2014 was ik met mijn vriendin en zoontje van anderhalf op Kreta. Zwembad, Sunweb-vlag aan het balkon, kindje dat overdag nog twee keer sliep, geen internet. Alleen maar lezen, muziek luisteren en luieren aan het strand. En zoals dat gaat als je een tijdje offline bent en verlost van alles dat ook maar een beetje met het echte leven te maken heeft: je hersenen gaan open. Alles is weer mogelijk. Waarom niet weer eens iets schrijven? Waarom geen korte verhalen? Op de dag ...
22 januari, 2018 - /blog/1877/na-kenia.html
In het begin verwachtte ik 'de andere vrouw' overal tegen te komen - in de supermarkt, op het schoolplein - maar nooit had ik kunnen bevroeden dat ze al die tijd al op mijn werk rondliep. Toen ik nog niet eens van haar bestaan wist, bespiedde zij mij waarschijnlijk al op borrels, kwam ze mij tegen in de wandelgangen, hoorde ze in de kantine andere studenten praten over mijn lessen. Al die tijd wist ze dingen van mij die niemand anders wist. Ze moet gezien hebben hoe ik soms in de pauze sne...
26 januari, 2018 - /blog/1882/mijn-eerste-vriendje-onder-tl-s.html
Mijn eerste vriendje is geen vriend, maar een man er is niets tussen ons volgens hem mijn moeder geeft hij zijn verzonnen naam ze vraagt: ‘Wat gaan jullie doen?’ ‘Naar het pannenkoekschip.’ dit is onwaar ook zijn leeftijd klopt van geen kanten hij wil mij in het vriesvak bewaren eruit halen over een paar jaar we kunnen ons nergens vertonen mijn schuld hij laat mij naakt in zijn kamer sta...
29 januari, 2018 - /blog/1886/husband.html
Waarom wij ons zo gedragen, is ons achteraf gezien ook een raadsel. Ik kan de volledige entreeprijs gemakkelijk betalen en zij is inmiddels een keurige expatvrouw met drie kinderen die in de gegoede buurt van Nairobi woont. Het was het plan dat zij de toegangsbewijzen voor het park ging halen en dat ik in de auto bleef zitten wachten. Ik wachtte. Al snel was ze terug. "Ze willen de andere persoon zien." "Laten we gewoon betalen", zei ik. "We kunnen niet meer terug", zei ze. ...
30 januari, 2018 - /blog/1889/aarde-ozan-aydogan.html
Op de dag dat jij begraven wordt, zijn er geen duiven om op te laten vliegen. Geen kaarten, brieven. Ook geen naasten, dierbaren of geliefden. Zelfs niet de herinnering aan hoe jij ons tot in het laatste spaarde, lieflijk. Op de dag dat jij begraven wordt, verdwijn jij als sneeuw die niet valt voor de zon die niet schijnt. Als een schreeuw uit de cel waar geen hond meer naar kijkt. Als het licht van een schicht als het donker hem grijpt. Uitgemergeld, als een zuigeling die de...
31 januari, 2018 - /blog/1891/dolfijnen.html
We zijn al melancholisch nog voordat melancholie de tijd heeft gekregen zich te nestelen. We waren in een resort, zo groot als we nog nooit hadden gezien. Een dorp. We liepen met zo'n bandje om de pols. Saai? Vreselijk? Met een meervoudig beperkt kind is niets gemakkelijker dan 'all inclusive'. Eten wanneer je zin hebt, met oneindig veel keuze. Het was dus prachtig in Punta Cana, waar Amerikanen en Russen een wedloop drinken hielden en waar de wind zo muzikaal speelde met de palmbladeren d...
1 februari, 2018 - /blog/1897/i-m-menno-wigman-gedicht-binnenbrand.html
Binnenbrand Beelden, beelden, zo helder en geheim dat ik op slag verstijfde - elke boom, het hele bos keek mee. Ik schrok niet eens, ik viel meteen twee dijen in toen ik het vond. Pas later kreeg het een verhaal. Zoals vandaag. Wie graaft mijn glimlach op? Wie engelt me het bed in? De meisjes onder mijn matras, die zijn zo snel, die bliksemen op mijn bevel hun kleren uit, die heten niet, die leven niet, die zijn zo weggelegd. Maar 's avonds zie ik soms...