6 maart, 2016 - /blog/425/moederland.html
Een dromerige blik langs ons heen, en daaronder een donkere en confronterende die ons ergens op wijst. Beide blikken laten iets van hun binnenkant zien; ze verzoeken in hun beleefde stilte om een wederblik, om contact, wat betekent dat wij niet alleen aanschouwers zijn van een tekening, maar worden aangespoord om als beschouwers hierop in te gaan. Om te reageren, waarmee we ook iets van onze binnenkant laten zien. En dan zijn we nog niet eens met lezen begonnen. Moederland heet een ...
16 maart, 2016 - /blog/439/de-onzichtbaren.html
Toen hij kwam aansloffen, trokken zijn schouders met iedere stap dichter naar de grond en bogen zijn knieën steeds verder door, tot hij op de stoeprand ineenzakte. De ruggengraat knakte en het hoofd kantelde vertraagd voorover, als een tulp aan een verlepte steel. Steeds dieper verdween hij tussen zijn benen en als het had gekund was hij in zichzelf verdwenen. Ik sta in een zijstraat van het zakelijk centrum van Rio de Janeiro, dat met zijn brede autobanen en kubustorens in de verte doet ...
19 maart, 2016 - /blog/442/moedervlekken-fragment.html
De zoon die zoals dat van hem werd verwacht psychiater is geworden verzorgt de tuin. Vroeger speelde hij hier nog weleens badminton met zijn vader, die tijd is voorbij, er wordt voornamelijk naar het gras gekeken als naar een vertrouwd en toch nog altijd mooi schilderij. Het heeft al bijna tien dagen niet geregend, op het gras zijn gele plekken ontstaan. Jarenlang is het hier goed onderhouden, met liefde is hier gewerkt, in elk geval met een volharding en een verantwoordelijkheidsgevoel di...
20 maart, 2016 - /blog/444/evidently-john-cooper-clarke.html
Only the Americans Fekner and Hambleton and a few kids not older than fourteen at the time (Taki 183 being one of them) who are mentioned in the ‘classic’ Watching My Name Go By book (foreword by Norman Mailer!) in 1974, were prior to the sympathetic Dutchman. In 2008 Hugo's pioneering works were notably acknowledged by Mr Banksy himself, followed by his invitation to participate on the Cans Festival in Leake Street, London. Justice. Martin Hannett! How fucking legendary ca...
20 maart, 2016 - /blog/446/warme-zomer.html
als voorjaar valt uit maart april en zon schijnt op een vrouwenbil dan kruipt het onder huid en haar en de sirenen zingen maar de duizend naalden van verlangen probeer ik met een hand te vangen en al dat blote vlees met blikken ik voel mijn slappe knieën knikken volledig kansloos voor mijn ogen het vlees waarmee ze jongen zogen het is een deinen pront misbaar en de sirenen zingen maar ik voel mijn onderbuik ontluiken aan andere geslachten ruiken kom knevel ...
21 maart, 2016 - /blog/449/ueber-alles.html
In 1929 publiceerde Kurt Tucholsky het boek Deutschland, Deutschland über alles . In korte stukjes voorzien van foto’s vertelt hij over zijn volk en vaderland. Soms is dat grappig, bijvoorbeeld wanneer hij het rijgedrag van de Duitser beschrijft: Der Deutsche fährt nicht wie andere Menschen. Er fährt, um recht zu haben. Dem Polizisten gegenüber; dem Fußganger gegenüber […]‚—‚und vor allem dem fahrenden Nachbar gegenüber. Maar vaker is het keihard. Tucholsky is kwaa...
22 maart, 2016 - /blog/450/bericht-uit-brussel.html
Ligt meestal aan mijn zoon, deze keer aan mij. Ik staar naar elk scherm rondom mij. Ik staar naar al die gebarsten ramen van die luchthaven, de knal moet enorm geweest zijn. Maar we moeten vertrekken, we moeten naar school. Hij weet van niks, we wandelen met flinke tred naar de school en voor de eerste keer sinds jaren zijn de sirenes luider dan het getoeter in Brussel. Ze komen van overal, ambulances, politiewagens, brandweerauto’s. Sirenes klinken ...
22 maart, 2016 - /blog/453/bericht-uit-brussel-update.html
We zitten aan weerszijden van een tafel, hij is bezig met Lego en ik staar naar het computerscherm voor mij. Ik staar naar al die verbrijzelde ramen van de luchthaven. De knal moet enorm geweest zijn. Op dat moment weet ik nog niet dat er twee ontploffingen waren. Maar we moeten vertrekken, we moeten naar school. Hem thuis houden is geen optie, hij weet ook van niks, dat wil ik zo lang mogelijk zo houden. Niet uit angst om hem bang te maken, maar uit het besef dat de komende uren elk ...
25 maart, 2016 - /blog/461/de-notulist-marieke-polderdijk.html
Ze lag op haar rug met het hoofdeinde van haar bed lichtjes omhoog versteld, haar hoofd een beetje schuin naar links gedraaid. De slierten draden kronkelden van de apparaten naar haar toe, staken in haar handen en neus, of verdwenen onder de lakens. In haar hals zat een gat waaruit het uiteinde van een ronde buis stak. Haar borst bewoog op en neer op het ritme van een ratelend gezuig. ‘Dag lieverd’, zei mama, die de kamer in stapte en zich over het bed boog. Ik deed een paar stappen naar vo...
26 maart, 2016 - /blog/462/bijna-een-minuut-stilte-in-brussel.html
Deze keer niet veroorzaakt door de communicatie tussen hulpdiensten, maar omdat alle neergestreken buitenlandse journalisten in dezelfde koffiebar bij het Beursplein op de gratis wifi zitten. De twee verdiepingen barsten uit hun voegen, maar dat is nog niks vergeleken met wat er buiten te zien is. Daar, op dat kleine ironisch genoeg autovrije plein, staan er tientallen zendwagens van over heel de wereld met hun camera’s gericht op de kaarsen en de krijttekeningen van de dag ervoor. Het ...