22 januari, 2020 - /blog/2427/marion-pauw-vertelt-het-verhaal-achter-de-experimenten-update-nieuw-einde-toegevoegd.html
Het einde Ik vind eindes het moeilijkste wat er is. Los van de vraag hóé je iets laat eindigen, is het een hele kunst om in het juiste tempo naar dat einde toe te werken. Het werkt meestal om een beetje te versnellen, je gaat meestal niet nog uitgebreid een landschap beschrijven als het einde nadert, maar te veel versnellen komt afgeraffeld over. Het is tijd om de losse draadjes aan elkaar te knopen, waarbij je ook wilt dat de lezer nog stof tot nadenken overhoudt. Het einde moet een cli...
23 januari, 2018 - /blog/2430/marion-leest-eowyn-ivey.html
Dit boek is nog niet in het Nederlands verschenen, dus ik zou zeggen: grijp je kans, Lebowski! Ik hou heel erg van boeken die zich afspelen in de natuur. Het isolement en overgeleverd zijn aan de elementen doet wat met de mens. Jack en Mabel wonen in Alaska in de jaren twintig van de vorige eeuw. In het bos woont een meisje, met een vos. Mabel en Jack raken bevriend met haar, al vragen ze zich af of ze echt bestaat of een product is van hun fantasie. Het boek is een beetje droevig, maar zo mooi...
24 januari, 2019 - /blog/2434/individualisme.html
Ondertussen was ik geen thuiszorger meer maar verbleef ik in het Vondel CS, als Torenkamergast van radioprogramma Opium , en schreef er de novelle Steak Tartaar , gebaseerd op mijn wandelingen. Sinds die tijd hebben Bennie en ik elkaar niet meer gezien. Aan het eind van onze wandelweek hadden we het ziekenhuis bezocht, waarbij hij op de grond in de behandelkamer was gevallen, en ik erbij had staan kijken zonder iets te doen. De volgende dag wilde hij niet meer met me gaan lunchen. Hij zei: â€...
25 januari, 2019 - /blog/2439/de-gekroonde-valk.html
Van de week liep ik over de Hoogte Kadijk. Toen we nog in Oost woonden fietsten mijn meisje en ik vaak naar huis via dit straatje, in plaats van over de Kattenburgergracht. Soms kon je ‘s nachts de dieren in Artis horen. En ruiken. De Hoogte Kadijk leek me altijd een droomplek om te wonen. Zo liep ik een beetje mijmerend door de straat. De kou maakte mijn adem zichtbaar. Glimmende vuilniszakken staken lelijk af tegen de laatste restjes sneeuw. Ik luisterde een podcast over een man die...
29 januari, 2019 - /blog/2445/ik-heb-geleefd-10-ongeneeslijk-zieke-kinga-ban-37-blijft-zingen-tot-het-echt-klaar-is.html
Beeld: still uit ' Vandaag ' (YouTube) Het hiernamaals stelt ze zich soms voor in kleuren. 'Als ik een mooie bloem zie, denk ik: wow! die is straks nog honderd keer mooier. Vroeger zag ik een soort Teletubbie-landschap voor me waar mensen speelden. Nu denk ik vooral dat het daar goed is. Dat er vrede zal zijn en geen pijn.' Ze glimlacht. Klein en broos zit zangeres Kinga Bán (37) tegenover me in een Houtens café. Het eeuwige leven bij Jezus heeft ze ontelbaar vaak bezongen, z...
20 januari, 2019 - /blog/2446/marion-leest-roxane-van-iperen.html
Het boek komt wat langzaam op gang, maar net als een trein die steeds sneller gaat rijden, wordt het steeds beeldender en emotioneler. Dit is overigens geen toeval. Roxane vertelde me dat ze dit heeft geschreven als een fuik, zoals de joden daar ook in werden gelokt. Eerst afstandelijk, en dan steeds dichterbij totdat de lezer niet meer weg kan. Toen ik dit wist, was ik nog meer onder de indruk. Ik ben blij dat ik mijn boek al had ingeleverd toen ik ’t Hooge Nest las, want oei, wat is het i...
20 januari, 2019 - /blog/2448/marion-leest-carolien-spaans.html
Carolien verloor haar man door een skiongeluk en schreef daar een briljant boek over. Hoewel het over een verdrietig onderwerp gaat, is deze JAN-columniste bij vlagen hilarisch. Ze vertelt over haar relatie, haar neuroses, het rouwproces, maar ook over haar voorzichtige stappen in datingland. Ik heb mijn man en mijn hond (want die gaat óók nog dood in het boek) heel stevig vastgehouden toen ik het uit had. Het zet je leven behoorlijk in perspectief. ...
31 januari, 2019 - /blog/2450/gedichtendag-lees-een-voorpublicatie-uit-de-te-verschijnen-bundel-van-erik-jan-harmens.html
* twee keer lichaam lichaam ik noem je twee keer daarna niet meer weiger geen dienst maar doe het zoals de maan het water naar zich toe trekt als een doelwit van een criminele afrekening dat eerst nog vol ongeloof naar de inslagen kijkt vóórdat hij instort blauw en dan wit wordt geef je...
1 februari, 2019 - /blog/2453/berichten-uit-de-biotoop-stemprothese.html
Ik klop het stof van mijn kleren en neem de gehoorbeschermer van mijn oren, hang hem in mijn nek. Houtje, Cor en Frank, de drie mannen van de Technische Dienst, zijn gearriveerd en vleien zich neer in hun kantine naast de werkplaats. Ik strijk over het tafelblad dat ik aan het schuren ben. Bijna klaar. ‘Wil je ook koffie?’ roepen ze. Ik draai me om en vraag voorzichtig of ik nog even door mag gaan met schuren. Cor fronst. ‘Als jij nou je koptelefoon opdoet, hebben wij er geen last va...
5 februari, 2019 - /blog/2461/pop-en-literatuur-47-bright-eyes-milan-kundera.html
Bright Eyes is de naam waaronder wonderkind Conor Oberst in de jaren 90 van de vorige eeuw (en de eerste jaren van deze) furore maakte. Op twaalfjarige leeftijd nam hij al in eigen beheer een cd op en begon op die manier zijn eigen platenlabel. Hij maakte deel uit van veel verschillende bands (Commander Venus, The Faint, Park Ave, Desaparecidos), maar brak vooral door met Bright Eyes, een band waarvan hijzelf eigenlijk het enige permanente lid was. Vooral Lifted...