10 september, 2018 - /blog/2241/wie-is-p-vroeg-de-achtjarige-o-p-is-een-kennis-of-een-vriend-misschien-zei-ik.html
Terwijl in Nederland de regen hoost, de zoveelste zware storm op komst is, er een dakpan van mijn huis gewaaid blijkt te zijn – het lekt in mijn toekomstige slaapkamer – smeren wij zachtjes elkaars ruggen in. Dat moet ook gebeuren. We kijken naar de azuurblauwe golven, naar hoe ze stukslaan, en hoe ze er toch steeds opnieuw weer aan komen rollen. Ik denk aan de tweede vaste trap naar zolder die vanmorgen geplaatst is. Hoe bij het zien van de foto’s de tranen meteen in ...
10 september, 2018 - /blog/2242/voor-ik-het-wist-was-ik-in-een-totaal-renovatie-beland-als-in-een-storm.html
Dat fluctueerde dus nogal. De mannetjes had ik zo gevonden. Dat bleek het punt helemaal niet. Het punt bleek: de beslissingen. Van de ene op de andere dag moest ik beslissingen nemen over zaken waarvan ik hiervoor het bestaan niet eens bevroedde. Het was zomervakantie. Mijn dochters waren met hun vader naar Frankrijk vertrokken, vrijwel al mijn vrienden weg, zo stond ik – op de maandag nadat ik de sleutels had gekregen al – samen met mijn kersverse bouwbegeleidster en ha...
11 september, 2018 - /blog/2246/pop-en-literatuur-28-mumford-and-sons-en-william-shakespeare.html
In 2009 bezocht ik Haldern Pop, een muziekfestival net over de grens, in Duitsland. In de Spiegeltent, een eindje van het hoofdpodium, trad een onbekend bandje op, Mumford and Sons. Een album hadden ze nog niet uitgebracht, nog geen single zelfs, maar het moest wat bijzonders zijn, was me verteld. En dat was het. Het werd een gedenkwaardige middag. Onder andere door het nummer ‘Sigh No More’, dat uiteindelijk ook het titelnummer van hun debuutalbum zou worden...
13 september, 2018 - /blog/2247/kelder.html
Abdeslam vertelde de jongens dat hij ging trouwen en onderhoudsmedewerker bij de Belgische tram was. Een voor een kregen de jongens appjes en druppelde het nieuws door over wat er in de Bataclan gaande was. Abdeslam reageerde er niet bijzonder geschokt op. Hij vond het treurig, dat wel. 'Een voor een kregen de jongens appjes en druppelde het nieuws door over wat er in de Bataclan gaande was' Tijdens het eten van de hamburgers droeg Abd...
14 september, 2018 - /blog/2250/voorpublicatie-poezie-van-jonathan-griffioen-uit-nieuwe-bundel.html
* ik sloot mijn ogen in de kamer opende mijn ogen in het veld onbegrensd en donker veld rijk waar ik ontbreek dat verborgen is zal blijven in de geest zoals ik mijn handen ooit tegen de wond van een vos aan drukte om het bloeden te stelpen en een moment lang deel van zijn bloedsomloop was * op de zomerdag van o’hara balanceert jimmy op het dak van de op de snelweg rijdende mazda 6 2 6 uit 1990 hij heeft gekropen in een veld, oud, vol staand dood hout w...
17 september, 2018 - /blog/2252/het-drama-heeft-zich-voltrokken-in-huis-de-hoofdpersonages-zitten-nog-even-bij-elkaar.html
De meisjes besmeerden hun boterham en maakten zich op om naar school te gaan. Ik vroeg of er koffie was. Hij schonk koffie voor me in. We spraken over het weer. Luizen. Een gezamenlijke vriend in het ziekenhuis. Het leek niet anders dan het jarenlang was geweest. Eind goed al goed zou je kunnen denken. Maar verder van dit leven kon ik niet verwijderd zijn. Dit is de allerlaatste keer dat we hier aan het ontbijt zitten, constateerde ik. En dat dat maar goed ook was. Vooruit wilde ik. Weg ui...
18 september, 2018 - /blog/2254/pop-en-literatuur-29-placebo-en-harriet-beecher-stowe.html
Weinig personages in de wereldliteratuur hebben een zo treurig lot gekend als Uncle Tom, de hoofdpersoon van Uncle Tom’s Cabin (1852) van Harriet Beecher Stowe. Het boek vormde een aanklacht tegen de slavernij en verscheen aanvankelijk als feuilleton in een abolitionistisch tijdschrift. Het werd een groot succes en leverde ontegenzeglijk een belangrijke bijdrage aan het afschaffen van de slavernij in de Verenigde Staten. Er is later wel op gewezen dat Beecher Stowe zich niet wist te...
20 september, 2018 - /blog/2256/authentieke-verlangens.html
Ik zei dat me dat wel eng leek. ‘Waarom? Er kan je toch niks gebeuren?’ ‘Daar ben ik niet zo zeker van, die mensen lijken me onvoorspelbaar.’ ‘Ach nee, die mensen zijn zoals jij en ik hoor. Het verschil is heel erg dun.’ Angst is vast ook een vorm van aantrekkingskracht. Ik wilde het verschil tussen gek en gezond weleens zien, of dus eigenlijk niet zien. 'Angst is vast ook een vorm van aantrekkingskracht' De vrouw zei: â€...
21 september, 2018 - /blog/2259/nooit-stoppen-met-stappen-1.html
Vaak kies ik voor hetzelfde parcours, ook al betekent dit een anderhalf uur vroeger vertrekken om toch te laat te komen op mijn bestemming. Hierbij mijn excuses aan iedereen die een bericht ontving met de boodschap ‘nog zeker een kwartier’. De reden voor mijn nutteloze omweg is vrijwel dezelfde als het argument dat de Australische auteur Helen Garner gaf in de rubriek 'Walking the City' van The Guardian toen ze zei dat niemand haar dagelijkse route als mooi of betekenisvol zou omschrijv...
24 september, 2018 - /blog/2260/wat-is-het-beste-voor-het-gewonde-kinderhart.html
Ik begin de muur in te smeren met behangafweker. Zij zit, op een vuilniszak, in haar kamer vol stof, en trekt gekke bekken in mijn telefoon. "Samen voor altijd" van Marco Borsato speelt - één van haar lievelingsliedjes - terwijl ik kleine strookjes behang eraf pulk. 'Het wordt een leuk huisje, hè?' 'Ja, hoor', zegt de achtjarige. 'Maar je kunt beter gewoon thuisblijven.' 'Papa gaat toch thuis wonen?' 'Ja! En nu ga jij weg! Eerst ging papa weg, en toen kwam hij terug,...