24 december, 2018 - /blog/2398/vergeving.html
Ik heb mezelf leren kennen als een zeer vergevingsgezind type. Iemand die niet erg lang boos of wrokkig blijft. Iemand die soepel over haar eigen schaduw springt. Was iedereen maar zo grootmoedig als ik, dan zag de wereld er een heel stuk beter uit. Als je vroeger met zo’n verhaal bij mij was aangekomen, zou ik heel wat anders zeggen. Wie mijn vertrouwen schaadt, vergeef ik dat nooit – maar dan ook nooit - meer. Dan is het einde verhaal. Klaar. Uit. Af. Zo ben ik. Maar zo ie...
7 januari, 2019 - /blog/2408/mijn-dochters-zijn-veerkrachtig-maar-ik-wil-ze-ook-leren-dat-ze-niet-altijd-sterk-hoeven-zijn.html
Op de een of andere manier heb ik steeds dit beeld voor ogen gehad toen ik in augustus aan de verbouwing begon. Op onze tafel brandt een kaarsje, daarnaast ligt het Franse schoolboek dat de vader gisteravond in allerijl na is komen brengen. De Playmobil van de achtjarige staat als een stilleven opgesteld op de vloer. ‘De waanzinnige boomhut’ ligt er opengeslagen naast. Er is hier - terwijl ik aan het koken was - gespeeld, gedanst en gelezen. Dit is gel...
18 januari, 2019 - /blog/2422/amphitrite.html
Op het KNSM-eiland staat ‘Amphitrite’, een ambitieuze beeldengroep met fonteinen zoals je die weinig ziet in Amsterdam, maar eerder zou verwachten in Rome. Een klassieke schoonheid, geen moeilijke abstracties of dubbele gelaagdheid. Gewoon een ouderwetse voorstelling uit de Griekse mythologie, ambachtelijk geboetseerd en in brons gegoten. Als het leven ingewikkeld is, kan je beter zelf niet ook moeilijk gaan doen. Mijn fiets valt om door de wind als ik voor het beeld sta. Ik bedenk me ...
21 januari, 2019 - /blog/2424/ga-weg-kutkind-roepen-mijn-dochters-tegen-elkaar-terwijl-ik-op-de-wc-zit-ik-ben-moe.html
De geluiden klinken steeds alarmerender. De meisjes bevechten hun avondplek op de bank. En hier zit ik, op mijn plek, door oude berichten te scrollen, op mijn Facebookpagina te kijken of er een like is bijgekomen. In de woonkamer wordt “Ik háát je” geroepen. Over twee dagen gaan ze naar hun vader. Nog twee dagen: “Wanneer ga je nu eindelijk aan je huiswerk beginnen? Hou nou eens óp met die telefoon. Nee, je mag niets meer kijken. Wie helpt er even met afruimen? Ja...
21 januari, 2019 - /blog/2429/marion-leest-michelle-obama.html
Dit boek geeft je een inkijkje achter de schermen van het Witte Huis, al had ik nog veel meer details willen lezen. Ook interessant is de jeugd en de vroege carrière van Michelle Obama. Waar ik het meest van onder de indruk ben is hoe ongelofelijk hard ze werkt. Om vijf uur opstaan om naar de gym te gaan, zodat je om half zeven kunt ontbijten met je kinderen en daarna lange dagen maken op kantoor. Ik doe het haar niet na. Ze maakt duidelijke keuzes: zij verdoet geen tijd op social media en kof...
23 januari, 2018 - /blog/2430/marion-leest-eowyn-ivey.html
Dit boek is nog niet in het Nederlands verschenen, dus ik zou zeggen: grijp je kans, Lebowski! Ik hou heel erg van boeken die zich afspelen in de natuur. Het isolement en overgeleverd zijn aan de elementen doet wat met de mens. Jack en Mabel wonen in Alaska in de jaren twintig van de vorige eeuw. In het bos woont een meisje, met een vos. Mabel en Jack raken bevriend met haar, al vragen ze zich af of ze echt bestaat of een product is van hun fantasie. Het boek is een beetje droevig, maar zo mooi...
20 januari, 2019 - /blog/2446/marion-leest-roxane-van-iperen.html
Het boek komt wat langzaam op gang, maar net als een trein die steeds sneller gaat rijden, wordt het steeds beeldender en emotioneler. Dit is overigens geen toeval. Roxane vertelde me dat ze dit heeft geschreven als een fuik, zoals de joden daar ook in werden gelokt. Eerst afstandelijk, en dan steeds dichterbij totdat de lezer niet meer weg kan. Toen ik dit wist, was ik nog meer onder de indruk. Ik ben blij dat ik mijn boek al had ingeleverd toen ik ’t Hooge Nest las, want oei, wat is het i...
20 januari, 2019 - /blog/2447/marion-leest-emily-ruskovich.html
Toen ik mijn debuut Villa Serena schreef, moest ik het duidelijk nog leren. Ik heb pas het gevoel dat ik sinds Daglicht een beetje fatsoenlijk ben gaan schrijven. Ann en Wade wonen in het onherbergzame Noord-Idaho. Zij probeert te achterhalen wat er in zijn vorige huwelijk is gebeurd: zijn ex-vrouw vermoordde een van hun dochters en sindsdien is de andere dochter verdwenen. Zo mooi geschreven met veel oog voor detail. En net als Snowchild speelt het zich af in een onherbergzaa...
12 februari, 2019 - /blog/2472/pop-en-literatuur-48-madonna-en-max-blagg.html
Eerder in deze serie viel de naam van Madonna al eens . Toen ging het over de dichteres Sylvia Plath, met wie ‘The Queen of Pop’ zich verwant voelt en door wie ze naar eigen zeggen geïnspireerd is. Die inspiratie leidde niet tot duidelijke tekstuele ontleningen of rechtstreekse verwijzingen. Wel citeerde ze in ‘Sky Fits Heaven’ van haar album Ray of Light (1998) uit een gedicht van de dichter Max Blagg: ‘What Fits?’ ...
18 februari, 2019 - /blog/2481/waarom-laat-mijn-dertienjarige-dochter-zich-uitschelden-door-wildvreemden.html
Dat heeft prioriteit. De dertienjarige zit op de website Sayatme ofwel: zeg het me. Je kunt daar foto’s van jezelf plaatsen en anoniem commentaar ontvangen. Ze ontvangt complimenten over haar uiterlijk, én krijgt ook geregeld negatieve berichten. Ofwel: ze wordt beschimpt. Zij heeft daar lak aan, zegt ze. Het gaat haar om de positieve geluiden. En als iemand haar gezicht met dat van een koe vergelijkt, plaatst zij zo gauw mogelijk een foto van een koe naast haar eigen portret, ...