14 januari, 2019 - /blog/2415/dat-we-al-lang-een-serieus-leven-hebben-ergens-en-er-niet-nog-aan-moeten-beginnen-ooit-misschien.html
Zijn familie heeft de hele dag bij hem geschilderd, ik kom zijn huis bekijken en zal daar ook eventjes zijn vader en moeder treffen. In een heel ongedwongen situatie. M. hangt in zijn stoeltje, wijdbeens, in zijn knalroze hoodie. Keurig rechtop zit ik naast hem - met mijn benen over elkaar, dan weer naast elkaar, over elkaar - en probeer af en toe zijn blik te peilen. Hij gaat steeds verder achterover hangen en stopt een hand chips in zijn mond. Een jaar of zestien schat ik ons...
15 januari, 2019 - /blog/2417/ik-heb-geleefd-9-fia-66-wordt-niet-meer-beter-mensen-zeggen-de-stomste-dingen.html
Hoe oud hondje Mira is geworden, weet Fia Gaillard (66) niet precies. Mira kwam uit Griekenland, daar leefde ze in een container op de parkeerplaats van de Lidl. 'Op een gegeven moment waren we samen ziek, gingen we samen dood', vertelt Fia. 'Maar zij ging eerder.' Vijf jaar woonde de zwerfhond bij haar en haar man in Tilburg. In het begin ging het voor geen meter. Thuis was Mira een schat, maar zodra er andere honden in de buurt waren, beet ze van zich af. Toen het beest e...
16 januari, 2019 - /blog/2419/luizen-jeroen-blankert.html
* Kinderen in Nederland, tenminste onze kinderen, moeten op de crèche altijd hun spulletjes in de luizenzak doen. Dat is een grote peervormige zak met een rits voorin, waar jas, muts, wanten en sjaal in moeten worden gestopt, samen met de luizen. Aan het eind van de dag zitten er vaak tekeningen en restanten van traktaties in. Plakkerige brokken afgekloven zuurstok en soms nog een stuk appel. Die luizen kunnen daarna gewoon weer mee naar huis, als ze niet zijn overleden, want ze wil...
18 januari, 2019 - /blog/2422/amphitrite.html
Op het KNSM-eiland staat ‘Amphitrite’, een ambitieuze beeldengroep met fonteinen zoals je die weinig ziet in Amsterdam, maar eerder zou verwachten in Rome. Een klassieke schoonheid, geen moeilijke abstracties of dubbele gelaagdheid. Gewoon een ouderwetse voorstelling uit de Griekse mythologie, ambachtelijk geboetseerd en in brons gegoten. Als het leven ingewikkeld is, kan je beter zelf niet ook moeilijk gaan doen. Mijn fiets valt om door de wind als ik voor het beeld sta. Ik bedenk me ...
21 januari, 2019 - /blog/2424/ga-weg-kutkind-roepen-mijn-dochters-tegen-elkaar-terwijl-ik-op-de-wc-zit-ik-ben-moe.html
De geluiden klinken steeds alarmerender. De meisjes bevechten hun avondplek op de bank. En hier zit ik, op mijn plek, door oude berichten te scrollen, op mijn Facebookpagina te kijken of er een like is bijgekomen. In de woonkamer wordt “Ik háát je” geroepen. Over twee dagen gaan ze naar hun vader. Nog twee dagen: “Wanneer ga je nu eindelijk aan je huiswerk beginnen? Hou nou eens óp met die telefoon. Nee, je mag niets meer kijken. Wie helpt er even met afruimen? Ja...
22 januari, 2019 - /blog/2425/pop-en-literatuur-45-the-beatles-en-lewis-carroll.html
Vorige week ging het over Lewis Carroll, Grace Slick, Wonderland, dromen en (vooral) drugs. Deze week gaan we nog even op dezelfde voet verder, want John Lennon schreef de Beatles-klassieker ‘I am the Walrus’ naar verluidt grotendeels naar aanleiding van een LSD-trip. En, toeval of niet (waarschijnlijk niet): ook in dit nummer (evenals ‘White Rabbit’ uit 1967) speelt Alice in Wonderland een grote rol. Of eigenlijk meer het vervolg van het boek, Through the Looking-Glass and W...
22 januari, 2019 - /blog/2426/ik-heb-geleefd-9-zieke-onno-pel-38-is-aan-zijn-derde-bucketlist-toe.html
Onno Pel (38) is aan zijn derde bucketlist toe. Zijn eerste maakte hij vier jaar geleden, toen hij net had gehoord dat hij lijdt aan een dodelijke longziekte. Bovenaan de lijst stond een rondreis door het westen van de VS, in een Ford Mustang, langs de kust naar de waanzinnige nationale parken. Die reis maakte hij met zijn vrouw in 2015. En jazeker, hij huurde een Mustang. 'Uiteindelijk heb ik hem zelfs gekocht.' Op zijn to-dolijst stond ook ‘wereldrestaurants bezoeken’. De horec...
22 januari, 2020 - /blog/2427/marion-pauw-vertelt-het-verhaal-achter-de-experimenten-update-nieuw-einde-toegevoegd.html
Het einde Ik vind eindes het moeilijkste wat er is. Los van de vraag hóé je iets laat eindigen, is het een hele kunst om in het juiste tempo naar dat einde toe te werken. Het werkt meestal om een beetje te versnellen, je gaat meestal niet nog uitgebreid een landschap beschrijven als het einde nadert, maar te veel versnellen komt afgeraffeld over. Het is tijd om de losse draadjes aan elkaar te knopen, waarbij je ook wilt dat de lezer nog stof tot nadenken overhoudt. Het einde moet een cli...
23 januari, 2018 - /blog/2428/marion-leest-elena-ferrante.html
Dit is deel drie van de Napolitaanse romanreeks. Ik kan niet zeggen dat ik de het steengoed vind, maar op de een of andere manier kan ik er ook niet mee stoppen. Dit zijn de paprikachips onder de boeken. De gespannen dynamiek tussen de twee vriendinnen is geweldig en het Napolitaanse leven in de jaren vijftig is goed uitgewerkt. De grootste angst van de hoofdpersoon is dat mensen doorkrijgen dat zij geen ‘echte’ intelligentie heeft, maar gewoon heel goed kan leren. Om dit te illustr...
23 januari, 2018 - /blog/2430/marion-leest-eowyn-ivey.html
Dit boek is nog niet in het Nederlands verschenen, dus ik zou zeggen: grijp je kans, Lebowski! Ik hou heel erg van boeken die zich afspelen in de natuur. Het isolement en overgeleverd zijn aan de elementen doet wat met de mens. Jack en Mabel wonen in Alaska in de jaren twintig van de vorige eeuw. In het bos woont een meisje, met een vos. Mabel en Jack raken bevriend met haar, al vragen ze zich af of ze echt bestaat of een product is van hun fantasie. Het boek is een beetje droevig, maar zo mooi...