18 juni, 2020 - /blog/3098/wandelaar.html
‘s Avonds komt er met kordate stappen een man naar de tuin lopen. Ik schrik van zijn doelgerichtheid, meen een landloper uit een vervlogen tijd te zien: een hoed, een baard en een rugzak. Op het kerkhofje dat grens aan deze tuin, in Zundert, ligt het dood geboren broertje van Vincent van Gogh. Deze man zou een verdwaalde of vergrijsde nazaat van de schilder kunnen zijn, iemand die net als de schilder bepakt door het landschap loopt en uiteindelijk de gekte, eenzaamheid en dood tegemoet tre...
21 juni, 2020 - /blog/3099/voor-vaders-over-vaders-de-beste-vaderdag-boekentips.html
Geluk is met een K - Nadja Hüpscher Aanrader voor: alle vaders en kinderen die zich even héél gelukkig met elkaar willen prijzen. Extra cadeautip: een doos tissues. Als Sander, de man van Nadja en vader van hun twee jonge zoons, wordt gediagnosticeerd met teelbalkanker moet hij een langdurige behandeling ondergaan. Het gezinsleven staat plots op zijn kop. De dagelijkse realiteit van het ziekenhuis en de onzekerheid over de toekomst gaan hand in ha...
22 juni, 2020 - /blog/3100/ik-heb-geleefd-68-doodzieke-reginald-trouwde-net-op-tijd-met-zijn-marloes-wachten-kon-niet.html
Een drive-inbruiloft. Daar hadden Reginald Peene (54) en zijn vriendin Marloes tot een paar maanden geleden nooit van gehoord. En misschien is een huwelijk ook nog wel nooit op die manier gevierd. Maar de coronacrisis en Reginalds slechte vooruitzichten maakten dat een gewone bruiloft er niet in zat. 'In onze ringen staat nog de datum van 27 maart', zegt Reginald. 'Die dag zouden we trouwen en een groot feest geven. Door corona kon dat niet. Normaal gesproken zouden we hebben gezegd...
22 juni, 2020 - /blog/3101/digitaal-fotokatern-het-verbrande-huis-familiefoto-s-van-bodil-de-la-parra.html
Het 'verbrande huis', ofwel Drogisterij RL de la Parra aan de Zwartenhovenbrugstraat 140, Paramaribo. Op het balkon van het familiehuis staan Bodils tante Gus, tante Jenna, nichtje Maisa en vader Pim (1996). Bodil met haar tante Gus en tante Pop in Drogisterij RL de la Parra (1992). Het apothekersdiploma van Maurits Julius de la Parra (de overgrootvader van Bodil). Bodils vader Pim en zijn broer Henk, in de...
25 juni, 2020 - /blog/3103/armoede.html
Er werd me gevraagd om armoede in Nederland te onderzoeken en erover te schrijven. Infiltreren in de achterbuurten, onder de armen, leek me verstandig en gezond. Alhoewel leed geen wedstrijd is, toch kan de ideologische of principiële opwinding van mensen die niet direct worden bedreigd door hun leefsituatie, wat vrijblijvends hebben. Planbureaus voorspellen, los van de coronacrisis, een aanzienlijke groei van de armoede in Nederland de komende jaren. Corona is slechts een ext...
29 juni, 2020 - /blog/3106/ik-heb-geleefd-69-suzanne-belde-haar-compagnon-na-diagnose-ik-ga-dood-wil-jij-alsjeblieft-doorgaan.html
'Het is een wonder dat je tijdens die uitzending niks aan me zag', vertelt Suzanne Kemps (47). 'Ik kon nauwelijks op mijn benen staan.' Het gaat over haar optreden in het tv-programma Dragon’s Den begin mei. Samen met haar compagnon Clary Scheres lukte het haar 150.000 euro binnen te slepen als investering voor haar bedrijf ProudBreast . Terwijl Suzanne voor de camera een glas champagne dronk op de overwinning - topondernemer Shawn Harris ging met haar in ze...
1 juli, 2020 - /blog/3108/normaal.html
Er stond een afgetrainde jongeman voor mijn deur met een blik in zijn ogen - een olijke, dacht ik - en in zijn hand een zwarte helm en een gereedschapskist. Het was de monteur. Heel fijn. Niets zo erg als een volle vaatwasser die plotseling niets meer doet. In mijn supersmalle gang ging de bovenste beste kerel meteen al op z’n knieën voor mijn kitten die hem zo blij tegemoet hupste. Hij trok zijn jas uit, hing hem over de stoel, en de kitten sprong tegen zijn...
6 juli, 2020 - /blog/3111/ik-heb-geleefd-70-willem-72-wil-niet-in-een-kist-zonde-van-het-hout.html
Houtman was het type kroegbaas dat met een theedoek over de schouder achter de toog stond en zich mengde in het gesprek. Hij was altijd zelf in de zaak. Lag hij om vier uur ’s nachts in bed, dan stond hij drie uur later weer op om de hond uit te laten. 'In mijn café Soif kwam heel cultureel Zeeland', vertelt hij. 'Schrijvers, kunstenaars. Maar ook wethouders, en vissersjongens die na een week op vrijdagmiddag weer aan land kwamen.' Ruim vijftien jaar had Willem zijn café in...