Zoeken
Nieuws 792 Blog 792
Pop en literatuur (47): Bright Eyes & Milan Kundera

5 februari, 2019 - /blog/2461/pop-en-literatuur-47-bright-eyes-milan-kundera.html

    Bright Eyes is de naam waaronder wonderkind Conor Oberst in de jaren 90 van de vorige eeuw (en de eerste jaren van deze) furore maakte. Op twaalfjarige leeftijd nam hij al in eigen beheer een cd op en begon op die manier zijn eigen platenlabel. Hij maakte deel uit van veel verschillende bands (Commander Venus, The Faint, Park Ave, Desaparecidos), maar brak vooral door met Bright Eyes, een band waarvan hijzelf eigenlijk het enige permanente lid was. Vooral Lifted...

Voorpublicatie HOOL (Philipp Winkler)

24 april, 2017 - /blog/1301/voorpublicatie-hool-philipp-winkler.html

Ik maak mijn nieuwe bitje warm in mijn hand. Draai het rond tussen mijn vingers en druk het een beetje in elkaar. Dat doe ik voor elk gevecht. De gel blijft stevig, geeft maar weinig mee. Dit ding is top. Iets beters is er niet. Speciaal voor mij gemaakt door een tandtechnicus. Geen massaproduct, zo’n flutding dat je na twee weken meteen weer in de vuilnisbak moet mikken omdat de randen in je tandvlees snijden. Of omdat je door de klotepasvorm en de chemische lucht de hele tijd moet kokhal...

De meisjes van Emma Cline

13 december, 2016 - /blog/970/de-meisjes-van-emma-cline.html

Haar roman werd vol lof ontvangen en veelal neergezet als een boek over Charles Manson en zijn meisjesschare die in de jaren zestig gruwelijke moorden pleegden. Maar ik las het vooral als een boek over meisjes: hoe ze opgroeien, hoe onzeker ze kunnen zijn en hoe weinig houvast ze hebben in een wereld die wordt geregeerd door schoonheidsidealen en lust. Een fragment van mijn interview staat in de nieuwe Vogue , vanaf dinsdag in de winkel. Hier lees je de rest van ons gesprek, over meisjes, ...

Een joodse voorgrond

5 mei, 2020 - /blog/3057/een-joodse-voorgrond.html

  Op mijn dertigste verjaardag zat ik in Auschwitz. Daar zat ik niet zoals mijn oom Nathan - die eigenlijk een oom van mijn vader is, maar ook mijn broertje en ik hebben hem altijd oom genoemd. Oom Nathan was het enige familielid dat levend terugkeerde uit een concentratiekamp en de rest van zijn leven vierde hij dat als een overwinning. Ik kan me niet herinneren dat hij ooit een dag níet permanent over de oorlog praatte. Een van mijn vroegste herinneringen: met z’n tweeën stonden...

Acteurs

11 juli, 2019 - /blog/2722/acteurs.html

Momenteel verblijf ik in een klooster te Rome. De tempratuur is tropisch. Dat maakt het nadenken en slapen lastiger. Maar het eten is goed en de mensen vriendelijk. In een Nederlands klooster waar ik eens verbleef aten ze broodpap. Ook werd er minder gesproken dan hier. Maar eigenlijk maakt het niet uit waar je bent, de onechte verlangens, grote vreugde en enorme weerzin volgen je waar je gaat.  Ik ontmoette een vriendelijke Belgische monnik. Hij zei dat de moderne mens de controle pr...

Dat gebeurt hier niet (voorpublicatie)

16 juni, 2017 - /blog/1406/dat-gebeurt-hier-niet-voorpublicatie.html

Hier in Vermont was het evenement waarschijnlijk minder pittoresk dan het op de westelijke prairies geweest zou zijn. Het had wel sterke momenten: er was een sketch waarin Medary Cole (maalderij & veevoeder) en Louis Rotenstern (maatpakken – persen & reinigen) verklaarden dat ze Brigham Young en Joseph Smith waren, historische figuren van de staat Vermont, en met hun moppen over hun denkbeeldige meerdere echtgenotes deelden ze evenzovele geestige plaagstoten uit aan de aanwezige d...

Ik wil niet de laatste struik zijn (Yelena Schmitz)

28 januari, 2019 - /blog/2441/ik-wil-niet-de-laatste-struik-zijn-yelena-schmitz.html

16 januari, 22.00 uur Er zijn kinderen die tellen hoe lang ze onder de douche staan. Er zijn kinderen die ervoor kiezen droge groentenburgers te eten. Er zijn kinderen die nog nooit alleen de trein hebben genomen. Op dit moment poetsen duizenden kinderen hun tanden. Ze denken aan morgen. Morgen zullen ze opstaan en hun zakgeld ruilen voor treintickets. Ze zullen met hun jonge harten, hun jonge longen en hun jonge stemmen samen door de straten van Brussel lopen. Ze zullen met duizenden...

No more candy

17 oktober, 2016 - /blog/871/no-more-candy.html

Doodzonde, vindt uitgeefster Sandy. De doodgewone blanke man kan zijn seksualiteit nu niet meer vrij uiten. En hij wordt al zo in een hoek gedrukt. Dat zegt Sandy Wenderhold in de Volkskrant : de vrouw wordt steeds dominanter, met haar eigen inkomen, en geeft de blanke man overal de schuld van. Misschien heb ik de hordes vrouwen gemist die scanderend door de straten zijn gegaan om Candy aan de schandpaal te nagelen, maar de link tussen haar teloorgang  en de emancipatie ontgaat m...

Pop & Literatuur (55): Frankie Goes to Hollywood en Samuel Taylor Coleridge

2 april, 2019 - /blog/2556/pop-literatuur-55-frankie-goes-to-hollywood-en-samuel-taylor-coleridge.html

Cor's Pop & Literatuurlijst op Spotify: Nóg een keer Samuel Taylor Coleridge? Nou, vooruit dan, maar dit is echt de laatse keer, beloofd… Wie Frankie Goes To Hollywood zegt, noemt meestal in één adem ‘Relax’, een nummer uit 1984 dat al in de jaren ’90 symbool stond voor alles wat voltooid verleden tijd is en écht niet meer kon, zoals blijkt uit deze beruchte scène uit de sitcom Friends , waarin Frankie een soort cameo heeft op een verwassen T-shirt: Toch...

Arnon Grunberg: ‘Er zit iets schandaligs in de menselijke liefde’

10 januari, 2020 - /blog/2899/arnon-grunberg-er-zit-iets-schandaligs-in-de-menselijke-liefde.html

Deze keynote verscheen eerder in Het Parool . Een van de mooiste en indringendste beelden van wat een schandaal is en wat het doet met de geschandaliseerde én het publiek komt uit de film  Dangerous Liaisons  (1988) van Stephen Frears, gebaseerd op de brievenroman  Les liaisons dangereuses  van Choderlos de Laclos uit 1782. In de laatste scène van de film komt de markiezin van Merteuil, gespeeld door Glenn Close, de opera binnen. Het orkest stopt met inspelen, het ...

« 1 ... 25 26 27 ... 80 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: