23 januari, 2019 - /blog/2431/sneeuw-jeroen-blankert.html
* Ja hoor, een handige tip om in deze afgrijselijke barre winter, die nu al bekend staat als 'De Winter van 2019!’, de ruiten van je auto te ontdooien: met lauw water uit een gieter, en een washand! Denken die mensen van die tips dat we allemaal in een Vinex-wijk wonen met een eigen oprit? Dat wij 's ochtends even rustig een gietertje vullen met wat lauw water en op onze sloffen naar de automobiel lopen, om daar met een lauwe washand het raam een beetje te gaan ontdooien? We zien onszelf...
24 januari, 2019 - /blog/2434/individualisme.html
Ondertussen was ik geen thuiszorger meer maar verbleef ik in het Vondel CS, als Torenkamergast van radioprogramma Opium , en schreef er de novelle Steak Tartaar , gebaseerd op mijn wandelingen. Sinds die tijd hebben Bennie en ik elkaar niet meer gezien. Aan het eind van onze wandelweek hadden we het ziekenhuis bezocht, waarbij hij op de grond in de behandelkamer was gevallen, en ik erbij had staan kijken zonder iets te doen. De volgende dag wilde hij niet meer met me gaan lunchen. Hij zei: â€...
25 januari, 2019 - /blog/2438/gedichten-van-jonathan-griffioen-en-simone-atangana-bekono.html
Jonathan Griffioen - bladzijde 56 (geen titel) uit: Gedichten met een mazda 626 een vogel zit op een schaap naast de brandende kruk en co. maar in het bos naast de debieltjesmavo ik was de betweter van de debieltjesmavo ik was de debieltjesmavo lang verliefd op een meisje met reuma (ze had geen kraakbeen meer in haar polsen en voeten, vond het jammer dat haar school overgenomen werd door cluster 4-debieltjes) we zaten samen in een gehandicaptenb...
25 januari, 2019 - /blog/2439/de-gekroonde-valk.html
Van de week liep ik over de Hoogte Kadijk. Toen we nog in Oost woonden fietsten mijn meisje en ik vaak naar huis via dit straatje, in plaats van over de Kattenburgergracht. Soms kon je ‘s nachts de dieren in Artis horen. En ruiken. De Hoogte Kadijk leek me altijd een droomplek om te wonen. Zo liep ik een beetje mijmerend door de straat. De kou maakte mijn adem zichtbaar. Glimmende vuilniszakken staken lelijk af tegen de laatste restjes sneeuw. Ik luisterde een podcast over een man die...
28 januari, 2019 - /blog/2440/mijn-allergrootste-wens-is-dat-papa-en-ik-weer-vrienden-worden.html
Zo liggen we een tijdje in haar kamer en kijken naar het lichte, frisse bloemetjesbehang. Waarvan aan één muur alle kopjes van de bloempjes hangen omdat het behang daar op z’n kop is geplakt. Ik heb het zo gelaten vanwege de prachtige symboliek. “Wat is jouw allergrootste wens?” vraagt de achtjarige. “Ik weet denk ik wel wat jóúw allergrootste wens is...” “Ja, dat weet je, mama. Dus dat zeggen we niet hardop.” “Ok...
28 januari, 2019 - /blog/2441/ik-wil-niet-de-laatste-struik-zijn-yelena-schmitz.html
16 januari, 22.00 uur Er zijn kinderen die tellen hoe lang ze onder de douche staan. Er zijn kinderen die ervoor kiezen droge groentenburgers te eten. Er zijn kinderen die nog nooit alleen de trein hebben genomen. Op dit moment poetsen duizenden kinderen hun tanden. Ze denken aan morgen. Morgen zullen ze opstaan en hun zakgeld ruilen voor treintickets. Ze zullen met hun jonge harten, hun jonge longen en hun jonge stemmen samen door de straten van Brussel lopen. Ze zullen met duizenden...
29 januari, 2019 - /blog/2444/pop-en-literatuur-46-nick-cave-the-bad-seeds-en-john-milton.html
Liefhebbers van de Netflix-serie Peaky Blinders zijn ongetwijfeld bekend met dit nummer. ‘Red Right Hand’ is de signature tune van de serie. Elke aflevering opent ermee. Verschillende alternatieve versies komen in de serie voor. De keuze voor dit nummer zal deels te maken hebben met de onheilspellende toon, die wonderwel past bij de grimmige sfeer van Peaky Blinders. Maar er is ook een inhoudelijke link. Peaky Blinders speelt in het Birmingham van net na de Eerste Were...
29 januari, 2019 - /blog/2445/ik-heb-geleefd-10-ongeneeslijk-zieke-kinga-ban-37-blijft-zingen-tot-het-echt-klaar-is.html
Beeld: still uit ' Vandaag ' (YouTube) Het hiernamaals stelt ze zich soms voor in kleuren. 'Als ik een mooie bloem zie, denk ik: wow! die is straks nog honderd keer mooier. Vroeger zag ik een soort Teletubbie-landschap voor me waar mensen speelden. Nu denk ik vooral dat het daar goed is. Dat er vrede zal zijn en geen pijn.' Ze glimlacht. Klein en broos zit zangeres Kinga Bán (37) tegenover me in een Houtens café. Het eeuwige leven bij Jezus heeft ze ontelbaar vaak bezongen, z...
20 januari, 2019 - /blog/2446/marion-leest-roxane-van-iperen.html
Het boek komt wat langzaam op gang, maar net als een trein die steeds sneller gaat rijden, wordt het steeds beeldender en emotioneler. Dit is overigens geen toeval. Roxane vertelde me dat ze dit heeft geschreven als een fuik, zoals de joden daar ook in werden gelokt. Eerst afstandelijk, en dan steeds dichterbij totdat de lezer niet meer weg kan. Toen ik dit wist, was ik nog meer onder de indruk. Ik ben blij dat ik mijn boek al had ingeleverd toen ik ’t Hooge Nest las, want oei, wat is het i...
20 januari, 2019 - /blog/2447/marion-leest-emily-ruskovich.html
Toen ik mijn debuut Villa Serena schreef, moest ik het duidelijk nog leren. Ik heb pas het gevoel dat ik sinds Daglicht een beetje fatsoenlijk ben gaan schrijven. Ann en Wade wonen in het onherbergzame Noord-Idaho. Zij probeert te achterhalen wat er in zijn vorige huwelijk is gebeurd: zijn ex-vrouw vermoordde een van hun dochters en sindsdien is de andere dochter verdwenen. Zo mooi geschreven met veel oog voor detail. En net als Snowchild speelt het zich af in een onherbergzaa...