26 januari, 2018 - /blog/1885/logboek-van-een-debutant-deel-2.html
Finale van Manuscripting, 25 september 2014 in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Niet de grote zaal natuurlijk, maar in de salon. Finalisten: Bronja Prazdny, Derko Laan & Karel Brown (ik dus). Mijn pseudoniem bleek toch te werken. Een vriend van me had op Twitter een foto voorbij zien komen van de halve finale en dacht: die gozer lijkt echt op Timo. Maar het is hem niet, want hij heet anders. Er zaten tien dagen tussen de halve finale en de finale. Ergens had ik nog de ...
29 januari, 2018 - /blog/1886/husband.html
Waarom wij ons zo gedragen, is ons achteraf gezien ook een raadsel. Ik kan de volledige entreeprijs gemakkelijk betalen en zij is inmiddels een keurige expatvrouw met drie kinderen die in de gegoede buurt van Nairobi woont. Het was het plan dat zij de toegangsbewijzen voor het park ging halen en dat ik in de auto bleef zitten wachten. Ik wachtte. Al snel was ze terug. "Ze willen de andere persoon zien." "Laten we gewoon betalen", zei ik. "We kunnen niet meer terug", zei ze. ...
29 januari, 2018 - /blog/1888/wereldrecordhouder-doe-het-zelven-herdenkt-ikea-oprichter-ingvar-kamprad.html
Brammer en ik zijn geen vreemden voor elkaar. Ik mocht hem voor mijn boek Bezorgde burgers – de heroïsche strijd van één man tegen de wereld (2017, Lebowski) een aantal maanden volgen in zijn ‘herstel’, zoals dat heet. Waar hij voor zijn opname alles uit de rails had laten lopen, ontpopte hij zich in de activiteitenruimte als begenadigd klusser. De begeleiding steunt hem daarin en registreert met een stopwatch zijn montagetijden. Dag in dag uit. Er loopt een aan...
30 januari, 2018 - /blog/1889/aarde-ozan-aydogan.html
Op de dag dat jij begraven wordt, zijn er geen duiven om op te laten vliegen. Geen kaarten, brieven. Ook geen naasten, dierbaren of geliefden. Zelfs niet de herinnering aan hoe jij ons tot in het laatste spaarde, lieflijk. Op de dag dat jij begraven wordt, verdwijn jij als sneeuw die niet valt voor de zon die niet schijnt. Als een schreeuw uit de cel waar geen hond meer naar kijkt. Als het licht van een schicht als het donker hem grijpt. Uitgemergeld, als een zuigeling die de...
31 januari, 2018 - /blog/1891/dolfijnen.html
We zijn al melancholisch nog voordat melancholie de tijd heeft gekregen zich te nestelen. We waren in een resort, zo groot als we nog nooit hadden gezien. Een dorp. We liepen met zo'n bandje om de pols. Saai? Vreselijk? Met een meervoudig beperkt kind is niets gemakkelijker dan 'all inclusive'. Eten wanneer je zin hebt, met oneindig veel keuze. Het was dus prachtig in Punta Cana, waar Amerikanen en Russen een wedloop drinken hielden en waar de wind zo muzikaal speelde met de palmbladeren d...
1 februari, 2018 - /blog/1895/onzichtbaarheid.html
In die maand dat ik oppaste op dat huis kreeg ik één keer bezoek, van een oud-klasgenote uit Enschede. Met tegenzin stopte ik voor een middag met werken. Op den duur kregen we honger dus er moest gegeten worden. We liepen naar de supermarkt en tussen wat afval op straat vond ik een geperforeerd paspoort. Zonder dat de vriendin het zag pakte ik het van de grond. Stelen heeft baat bij onzichtbaarheid. Een straathoek verder opende ik het paspoort en liet ik het zien. Het persoonsbewijs was ...
1 februari, 2018 - /blog/1897/i-m-menno-wigman-gedicht-binnenbrand.html
Binnenbrand Beelden, beelden, zo helder en geheim dat ik op slag verstijfde - elke boom, het hele bos keek mee. Ik schrok niet eens, ik viel meteen twee dijen in toen ik het vond. Pas later kreeg het een verhaal. Zoals vandaag. Wie graaft mijn glimlach op? Wie engelt me het bed in? De meisjes onder mijn matras, die zijn zo snel, die bliksemen op mijn bevel hun kleren uit, die heten niet, die leven niet, die zijn zo weggelegd. Maar 's avonds zie ik soms...
2 februari, 2018 - /blog/1898/berichten-uit-de-biotoop-plan-b.html
‘Het is net of je in een boomhut woont,’ zeg ik. Wouter schenkt thee in. ‘Dat is ook de bedoeling. Ik hou van een groene omgeving. De Biotoop ligt wat dat betreft schitterend.’ Wouter is een van de mensen die al dagelijks bezig is met onze toekomst. Over twee jaar, om precies te zijn op 31 december 2019, loopt het bruikleencontract met de Rijksuniversiteit Groningen af. Naar alle waarschijnlijkheid houdt De Biotoop dan op te bestaan. Wat er met de ongeveer hond...
5 februari, 2018 - /blog/1900/ik-zou-ook-wel-zo-n-vrouw-willen-die-alles-voor-je-doet.html
Ik denk aan De sneeuw van de Kilimanjaro van Ernest Hemingway. Ik denk aan het idee voor mijn nieuwe boek dat er, op de vooravond van mijn vertrek, zomaar was. Ik wist: vanaf nu ben ik niet meer alleen! Ik denk aan het boek van Haruki Murakami dat ik tijdens mijn verblijf in Kenia las: De moord op Commendatore. Deel 1: Een Idea verschijnt . Enorme zak rijst Ik denk aan de enorme zak rijst, suiker en de fles olijfolie die we kochten voor een arme Keniaan die razendsne...
6 februari, 2018 - /blog/1901/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-1.html
De eenzijdigheid van zijn bedrijf was niet zijn enige tekortkoming. Gaston kon ook de r niet uitspreken. Jaren logopedie hadden hem weinig gebracht en uiteindelijk hadden de logopedist en hijzelf de handdoek maar in de ring gegooid. Of, in Gastons geval, ‘de ling’. De Chinees was dan ook zijn bijnaam in het dorp geworden. Soms kwamen er mensen aan de deur om bami of nasi te bestellen. Geduldig legde hij ze dan uit dat e...