25 augustus, 2017 - /blog/1523/tokyo-expatwife-9-thuis.html
We hebben de familie gezien en beleefd, de kat geaaid, vrienden vastgehouden, hongerig en dronken door de stad gezworven en ons gelaafd aan het Hollandse landschap. Met name langs de snelweg tussen Lelystad en Emmeloord. Daar is het plat en ramvol met windmolens. Het groen is overdadig en komt in zoveel tinten dat onze taal er tekortschiet. Het menselijk oog schijnt een miniem nuanceverschil in groen direct op te merken, in tegenstelling tot bij andere kleuren. Ik vraag me af hoeveel nuances vo...
30 augustus, 2017 - /blog/1540/ode-aan-j-g-ballard.html
"Dit is gebaseerd op de tekst van JG Ballard uit 1984 (goed jaar naar het schijnt) getiteld ‘What I believe’. Een tekst die begint met twee heerlijke woorden, namelijk: 'Ik geloof.' Ik geloof in de schoonheid van obsessie, in de ontroering van verwoesting, in het angstaanjagende van stilte, in het hypnotiserende van lelijkheid, in het erotische van een auto-ongeval, in het destructieve verlangen van verveling. Ik geloof dat mijn woede terecht is en dat mijn waanzin op...
1 september, 2017 - /blog/1543/legio-likes.html
Als het vanaf acht uur is kom ik nooit om acht uur en ook niet om negen uur, ik wek graag de indruk dat ik nog andere dingen te doen heb. Dus bijt ik op mijn nagels, ben ik ontevreden over dat ik nagelbijt, pak ik alsnog de nagelknipper, probeer ik de stukjes nagel te volgen die met een boog door de lucht richting plint zeilen, zoek ik tevergeefs naar de stukjes nagel en vijl ik mijn nagels zo dat ik iemand kan strelen zonder dat er gewonden vallen, om pas tegen half elf op het feest aan te kom...
31 augustus, 2017 - /blog/1544/tokyo-expatwife-10-de-kapper.html
Voor hij gaat knippen haalt de kapper een warm wit handdoekje uit een soort oventje middenin de zaak, die overigens mintgroene muren heeft met een lambrisering van witte kiezelsteentjes van ongeveer anderhalve meter hoog. De handdoek gaat om mijn hoofd, ook over mijn ogen. Bij deze kapper staat elke handeling in dienst van het comfort van de klant. Ik voel me uiterst comfortabel. Na de warme handdoek op mijn hoofd gaat er eentje om mijn nek. Als een koele sjaal. Zodat het schort niet sn...
11 september, 2017 - /blog/1557/voorpublicatie-tot-bloed-op-het-droge.html
7. Christiaan van B. had weleens gelezen dat het universum meer planeten telt dan er zandkorrels zijn op alle stranden ter wereld. Van het hemelse uitspansel had hij slechts een glimp opgevangen en het strand kende hij alleen van horen zeggen. Maar het zand was hem vertrouwd. Dat zat in zijn haar, in zijn klompen en in de plooien van zijn kleren. Het schuurde zijn witte huid, politoerde zijn nagels en deed zijn ogen regelmatig wateren. Dat iedere korrel die in zijn ooghoek waaide erge...
18 september, 2017 - /blog/1571/daar-gaat-ze-haar-nieuwe-leven-in.html
Haar gezicht is bleek van het slechte slapen, maar haar ogen zijn scherp en stralend. Naar deze dag heeft ze de hele vakantie uitgekeken. Eigenlijk kijkt ze er al een jaar naar uit. Ze staat met haar neus in de richting vanwaar de tram komt. De telefoon in haar hand geklemd. Ik maak een foto als ze instapt. Haar blonde paardestaart. Haar nieuwe, lege rugtas. Aan de rits bungelt een knalroze eenhoorn. ‘Always be yourself, unless you’re a unicorn. Then always be a unicorn’, is de slogan v...
20 september, 2017 - /blog/1574/met-samuel-naar-de-film-zo-moet-geluk-eruitzien.html
Het is zover, we gaan naar een film kijken in een echte bioscoop, met heel Rozemarijn. Negentien kinderen, begeleiders en een aantal ouders. Het bezoek is onder meer een gevolg van eerdere columns, waarin het ging over schaamte; dat we het moeilijk vonden om een voorstelling te bezoeken, omdat reguliere bezoekers zich zouden kunnen storen aan het lawaai. Talloze bioscopen meldden zich daarop om hun deuren te openen voor een speciale bijeenkomst. Samuel loopt zelf de garage uit naar de bios...
21 september, 2017 - /blog/1576/suriname-de-geboorte-van-een-dierenarts-uit-onze-dieren-schrijvers-over-hun-kat-hond-konijn-of-hagedis.html
Ik groeide op in Paramaribo. Suriname was nog niet onafhankelijk van Nederland. Destijds was mij ik nauwelijks bewust van de tegenstellingen tussen arm en rijk, en wist ik zelfs nog minder van het kolonialisme en de politieke beweging die een hevige strijd voerde om los te komen van Nederland. Voor mij was het leven simpel. Ik zorgde ervoor dat de leraren op school geen reden hadden om mij met een van hun latten te bewerken, ving visjes in de slootjes rond het huis en speelde met vriendjes o...
22 september, 2017 - /blog/1578/tokyo-expatwife-11-oorlog.html
Onlangs ging ik op een zondag met mijn gezin zwemmen op de Nederlandse ambassade. De ambassade heeft een grote lap grond en bevindt zich in het hartje van Roppongi, met uitzicht op de Tokyo Tower. Er is een enorm zwembad waar je, in tegenstelling tot in de rest van Japan, wel gewoon met tatoeages mag zwemmen. Mensen vinden tatoeages hier vies en onfatsoenlijk, en dat heeft alles met de Yakuza te maken: de Japanse maffia. Hoe dan ook, ik heb een vriend die op de ambassade werkt met kin...
26 september, 2017 - /blog/1588/dierenarts-polanen-1-de-koop.html
* Ik heb in mijn praktijk nog maar weinig fokkers. Door de jaren heen zijn ze verdwenen. Sommigen geruisloos, anderen onder begeleiding van incassobureaus. Ik ben er niet verdrietig om. De meeste fokkers dachten alles beter te weten, wilden zelf de diagnose stellen, de behandeling bepalen en ook nog korting binnenslepen. Mijn laatste kattenfokker was mevrouw Verhulst. Ze overleed een paar jaar geleden. Vanaf de eerste kennismaking wisten we direct wat we aan elkaar hadden. Zi...