7 september, 2020 - /blog/3153/deskundigen-over-de-dood-5-leef-elke-dag-met-de-dood-voor-ogen-ga-s-avonds-niet-slapen-met-ruzie.html
Het kan echt: doodgaan van verdriet. Al een tijdje hield deze vraag me bezig. Je hoort het weleens. Een oude vrouw overlijdt zes dagen na haar man met wie ze 60 jaar was getrouwd. Een moeder van een gestorven volwassen gehandicapte zoon volgt hem binnen twee maanden. De Vlaamse rouwexpert Manu Keirse legt uit hoe dat kan: rouw is stressvol en vergt veel van je lichaam. Het is niet alleen een emotionele, maar ook een fysieke inspanning. Ben je al verzwakt op het moment dat de rouw je...
3 januari, 2019 - /blog/2405/damrak.html
Hoewel het erg aangenaam was om de huiskat en huisbazin terug te zien, is de liefde voor het platteland sinds ik er woonde bekoeld. Mensen zeiden destijds: ‘Je hebt gewoon een rijbewijs nodig, dan kun je er weg.’ Het leek me je reinste onzin dat een rijbewijs ervoor zou zorgen dat je niet meer schrikt van je eigen schaduw en van de stemmen die je hoort fluisteren in de wind. Een paar uur later stonden mijn geliefde en ik midden in Amsterdam, voor de Beurs van Berlage, om het schilderij...
14 januari, 2019 - /blog/2415/dat-we-al-lang-een-serieus-leven-hebben-ergens-en-er-niet-nog-aan-moeten-beginnen-ooit-misschien.html
Zijn familie heeft de hele dag bij hem geschilderd, ik kom zijn huis bekijken en zal daar ook eventjes zijn vader en moeder treffen. In een heel ongedwongen situatie. M. hangt in zijn stoeltje, wijdbeens, in zijn knalroze hoodie. Keurig rechtop zit ik naast hem - met mijn benen over elkaar, dan weer naast elkaar, over elkaar - en probeer af en toe zijn blik te peilen. Hij gaat steeds verder achterover hangen en stopt een hand chips in zijn mond. Een jaar of zestien schat ik ons...
10 september, 2018 - /blog/2242/voor-ik-het-wist-was-ik-in-een-totaal-renovatie-beland-als-in-een-storm.html
Dat fluctueerde dus nogal. De mannetjes had ik zo gevonden. Dat bleek het punt helemaal niet. Het punt bleek: de beslissingen. Van de ene op de andere dag moest ik beslissingen nemen over zaken waarvan ik hiervoor het bestaan niet eens bevroedde. Het was zomervakantie. Mijn dochters waren met hun vader naar Frankrijk vertrokken, vrijwel al mijn vrienden weg, zo stond ik – op de maandag nadat ik de sleutels had gekregen al – samen met mijn kersverse bouwbegeleidster en ha...
23 januari, 2018 - /blog/2428/marion-leest-elena-ferrante.html
Dit is deel drie van de Napolitaanse romanreeks. Ik kan niet zeggen dat ik de het steengoed vind, maar op de een of andere manier kan ik er ook niet mee stoppen. Dit zijn de paprikachips onder de boeken. De gespannen dynamiek tussen de twee vriendinnen is geweldig en het Napolitaanse leven in de jaren vijftig is goed uitgewerkt. De grootste angst van de hoofdpersoon is dat mensen doorkrijgen dat zij geen ‘echte’ intelligentie heeft, maar gewoon heel goed kan leren. Om dit te illustr...
21 januari, 2019 - /blog/2458/marion-leest-jon-kalman-stefansson.html
Jón Kalman Stefánsson - Zomerlicht, en dan komt de nacht Vlakbij de Poolcirkel worstelen bewoners van een piepklein afgelegen dorpje (weer zo'n onherbergzaam gebied) met de winterduisternis. Het IJslandse landschap is bijna een personage op zich in deze prachtige roman. De schrijver balanceert soms op de rand van absurdheid. Zo is er de directeur van de breifabriek die van de ene dag op de andere in het Latijn begint te dromen en al zijn geld uitgeeft aan oude wetenschappelijke g...
2 september, 2019 - /blog/2760/ik-heb-geleefd-33-artsen-weten-niet-wat-hem-mankeert-maar-paul-71-verwacht-dat-hij-dit-jaar-sterft.html
Hij wil uitgestrooid worden in de duinen. Zeeland werd zijn thuis. Achttien jaar geleden kocht de Brabantse fietsenmaker Paul van Asten (71) een vakantiehuisje in Zuidzande. Het idee was om daar later permanent te gaan wonen. Dat gebeurde al na drie jaar, toen hij zijn zaak goed kon verkopen. ,,In Tilburg leef je tussen zon en stenen. Als je hier omhoog kijkt, zie je alleen maar lucht.’’ Zelfgetimmerd vakantiehuis Vanaf de veranda groet Paul twee senioren die door zijn di...
9 september, 2019 - /blog/2769/ik-heb-geleefd-34-gerrit-62-hoorde-dat-hij-maagkanker-heeft-terwijl-zijn-vrouw-lag-opgebaard.html
Op het bordje naast de voordeur staan twee namen: Gerrit en Ineke. Meer dan veertig jaar waren ze samen. Afgelopen oktober overleed Ineke. Diezelfde week, alsof het verdriet nog niet groot genoeg was, kreeg Gerrit (62) te horen dat ook zijn leven binnen afzienbare tijd zal aflopen. ‘Mijn vrouw lag nog opgebaard in het crematorium’, vertelt de Brabander. ‘Ik zat met mijn dochters bij de oncoloog. Die zei dat ik mijn verjaardag volgend jaar waarschijnlijk niet zal halen.’ ...
20 januari, 2020 - /blog/2909/ik-heb-geleefd-49-johan-hoort-er-eigenlijk-niet-meer-te-zijn-ik-ben-de-nul-procent.html
Johan Jansen (76) vergelijkt zijn leven met een voetbalwedstrijd. De verlenging heeft hij al lang uitgespeeld, nu zit hij in de strafschoppenfase. Hij buigt zich over een grafiek. ‘Hier zie je dat 60 procent van de mensen met beenmergfibrose na tien jaar is overleden. En dit hier is het percentage dat er na 25 jaar nog is.’ Zijn vinger blijft rusten op de nullijn. Nul procent leeft nog. Johan Jansen is die nul procent. ‘Ik heb geluk gehad,’ zegt hij. Jansen wil graag zijn verhaa...
2 maart, 2018 - /blog/1952/berichten-uit-de-biotoop-zingen-en-slaan.html
Ik kijk de straat in met de rood verlichte ramen. De meeste gordijnen zijn open. Buiten is het koud en de avond is nog jong. Tot voor kort woonde Elvis in De Biotoop. Zijn woonruimte met witte vloerbedekking en een bar was ingericht op zijn grote liefde: karaoke. Van de anderen hoor ik dat ze eens midden in de nacht bij Elvis aanklopten om te zingen. Dat Elvis al sliep, maar meteen een joggingbroek aansjorde en zonder aarzelen in was voor een sessie. Nu staat zijn karaoke-set opgesteld in ...