22 augustus, 2016 - /blog/768/feit-fabel-fictie.html
Vlak voordat de Olympische Spelen deze zomer in Rio de Janeiro neerstreken verscheen mijn debuutroman Schuim der aarde , een verhaal waarin ik in alle vrijheid personages opvoer die aan mijn fantasie zijn ontsproten, dat zich afspeelt op verschillende plaatsen in Brazilië. Op de uitgestrekte zandvlakte - de sertä -, in de sloppenwijken, in de stad, aan zee. In de maanden daaraan voorafgaand schreef ik ook een serie reportages over Brazilië voor De Correspondent . Die waren non-...
25 augustus, 2016 - /blog/772/was-karolien-berkvens-zu-sagen-hat-3.html
‘Er is hier weer een grote demonstratie aan de gang, dus als ik plotseling wegval, dan weet je hoe dat komt. Het is een bizarre situatie, es ist jenseits von Gut und Böse en ik kan je ook niet vertellen wat er precies gebeurt. Iedereen heeft een andere mening en helaas spreek ik geen Turks, waardoor het moeilijk is om zelf de juiste informatie te achterhalen. Wat ik wel weet, is dat we in Duitsland niets snappen van Turkije.’ Ik spreek Olga Grjasnowa op een zondagmi...
7 januari, 2019 - /blog/2408/mijn-dochters-zijn-veerkrachtig-maar-ik-wil-ze-ook-leren-dat-ze-niet-altijd-sterk-hoeven-zijn.html
Op de een of andere manier heb ik steeds dit beeld voor ogen gehad toen ik in augustus aan de verbouwing begon. Op onze tafel brandt een kaarsje, daarnaast ligt het Franse schoolboek dat de vader gisteravond in allerijl na is komen brengen. De Playmobil van de achtjarige staat als een stilleven opgesteld op de vloer. ‘De waanzinnige boomhut’ ligt er opengeslagen naast. Er is hier - terwijl ik aan het koken was - gespeeld, gedanst en gelezen. Dit is gel...
8 januari, 2019 - /blog/2410/ik-heb-geleefd-8-marca-55-gaf-toe-aan-chemo-vrienden-die-overbleven-kwamen-dichterbij.html
Beeld: Marco Okhuizen De verhalen die ze hoorde, gingen alleen maar over hoe ziek je werd van een chemokuur. ,,Ik kende niemand die er ooit beter van geworden was.’’ En toen openbaarde zich een gezwel in haar borst. ,,Noem me naïef’’, zegt ze, ,,maar ik geloofde dat het met gezonde voeding en supplementen wel over zou gaan.’’ Al bijna haar hele leven eet Van den Broek vegetarisch, de laatste jaren zelfs veganistisch. Geen enkel dierlijk product nam ze meer...
9 januari, 2019 - /blog/2411/ventilatie-jeroen-blankert.html
Wij woonden vroeger heel gezond. Ons huis ademde dat het een aard had. De frisse lucht had overal vrij spel. De ramen hadden in gesloten toestand centimeters brede kieren, onder de deur door woei de wind die een heilzame mestlucht meenam, en wanneer het sneeuwde en stormde lag er in de gang altijd zo'n gezellig bergje sneeuw binnen op de drempel. De enige kachel in huis walmde weliswaar als een gek maar wanneer je niet in de huiskamer zat, maar gewoon boven, met drie truien en dikke wanten...
13 januari, 2019 - /blog/2414/blauwe-tanden-daan-doesborgh.html
Wetenschappers van de universiteit van York ontdekten in een Duits klooster het skelet van een non die daar in de elfde eeuw moet hebben gewoond, en de poëtische naam B78 heeft gekregen. In haar tandsteen vonden de onderzoekers kleine deeltjes lapis lazuli, een steen die voornamelijk in Afghanistan wordt gewonnen, en in de middeleeuwen vooral voor het maken van pigment werd gebruikt. Omdat de steen ook toen al helemaal uit Afghanistan moest komen (het pigment uit lapis lazuli heet ultramarijn,...
15 januari, 2019 - /blog/2417/ik-heb-geleefd-9-fia-66-wordt-niet-meer-beter-mensen-zeggen-de-stomste-dingen.html
Hoe oud hondje Mira is geworden, weet Fia Gaillard (66) niet precies. Mira kwam uit Griekenland, daar leefde ze in een container op de parkeerplaats van de Lidl. 'Op een gegeven moment waren we samen ziek, gingen we samen dood', vertelt Fia. 'Maar zij ging eerder.' Vijf jaar woonde de zwerfhond bij haar en haar man in Tilburg. In het begin ging het voor geen meter. Thuis was Mira een schat, maar zodra er andere honden in de buurt waren, beet ze van zich af. Toen het beest e...
16 januari, 2019 - /blog/2419/luizen-jeroen-blankert.html
* Kinderen in Nederland, tenminste onze kinderen, moeten op de crèche altijd hun spulletjes in de luizenzak doen. Dat is een grote peervormige zak met een rits voorin, waar jas, muts, wanten en sjaal in moeten worden gestopt, samen met de luizen. Aan het eind van de dag zitten er vaak tekeningen en restanten van traktaties in. Plakkerige brokken afgekloven zuurstok en soms nog een stuk appel. Die luizen kunnen daarna gewoon weer mee naar huis, als ze niet zijn overleden, want ze wil...
17 januari, 2019 - /blog/2421/anorexia.html
De vrouw had het lichaam van een kind en het was direct zichtbaar dat ze aan anorexia leed. Een vriendelijke oude man schuifelde vanuit het magazijn de winkel in, maar hij kon ons helaas ook niet helpen. Buiten zei mijn geliefde: ‘Ik kwam hier laatst en toen was die dochter er niet, ik was bang dat ze in het ziekenhuis lag of dood was.’ ‘Vanwege haar anorexia, bedoel je?’ Ze knikte. ‘Ze heeft zo’n lieve vader, hoe kan zoiets toch ontstaan?’ Ik had geen idee maar m...
21 januari, 2019 - /blog/2424/ga-weg-kutkind-roepen-mijn-dochters-tegen-elkaar-terwijl-ik-op-de-wc-zit-ik-ben-moe.html
De geluiden klinken steeds alarmerender. De meisjes bevechten hun avondplek op de bank. En hier zit ik, op mijn plek, door oude berichten te scrollen, op mijn Facebookpagina te kijken of er een like is bijgekomen. In de woonkamer wordt “Ik háát je” geroepen. Over twee dagen gaan ze naar hun vader. Nog twee dagen: “Wanneer ga je nu eindelijk aan je huiswerk beginnen? Hou nou eens óp met die telefoon. Nee, je mag niets meer kijken. Wie helpt er even met afruimen? Ja...