Zoeken
I Love Dick (voorpublicatie)

5 mei, 2016 - /blog/545/i-love-dick-voorpublicatie.html

Dick is een Engelse cultuurcriticus die zich recentelijk vanuit Melbourne opnieuw in Los Angeles heeft gevestigd. Chris en Sylvère hebben Sylvères sabbatical doorgebracht in een huisje in Crestline, een klein plaatsje in de San Bernardino Mountains op zo’n negentig minuten van Los Angeles. Omdat Sylvère in januari weer moet beginnen met lesgeven, zullen ze algauw naar New York terugkeren. Tijdens het eten hebben de mannen het over recente trends in de postmoderne kritische theorie en Chris...


Waar komen al die tegenstellingen vandaan en wat doen we eraan?

13 maart, 2017 - /blog/1168/waar-komen-al-die-tegenstellingen-vandaan-en-wat-doen-we-eraan.html

Terwijl de wereld boven onze hoofden door raasde, aanschouwde ik met open mond een microkosmos in de catacomben van de stad, waar ouders zich als in een dierentuin naar soort hadden gegroepeerd. Op links de kakkers, met panini’s voor de kinderen en cappuccino voor de moeders. Verderop de crea’s en zzp’ers, met zelf meegenomen druiven in bakjes, relatief veel vaders en paarstinten. Achterin een groepje geruisloze moslima’s met genoeg etenswaar om de dag door te komen, en pontificaal in h...


Ik heb geleefd #36. Ingo (45) leidde een zorgeloos leven tot hij ALS kreeg: 'Ik wil dat mijn dochters weten wie ik was.'

23 september, 2019 - /blog/2780/ik-heb-geleefd-36-ingo-45-leidde-een-zorgeloos-leven-tot-hij-als-kreeg-ik-wil-dat-mijn-dochters-weten-wie-ik-was.html

Zijn dochtertje was in paniek. Ze had gehoord dat dode mensen naar de hemel gingen. ‘Maar ik ken de hemel helemaal niet’, had ze gezegd. ‘Hoe moet ik jullie daar straks dan vinden?’ Vader Ingo Bouman (45) had een oplossing: ‘We wachten links na de ingang.’ Het zal niet lang meer duren voor hij zijn plek voorbij de hemelpoort inneemt. In april werd hij gediagnosticeerd met de dodelijke spierziekte ALS. Een enorme klap in zijn gezicht, zijn vader was daar ook aan overleden. ‘To...


Onwetendheid

24 juli, 2020 - /blog/3126/onwetendheid.html

Mijn dochters en ik lopen naar het winkelplein, een stukje door het park, op weg naar witte t-shirts en verf om te tie-dyen. Het is een zonovergoten dag in de zomervakantie. Mijn vijftienjarige heeft mij deze ochtend net zolang bestookt met verhalen over de nog altijd bestaande slavernij in Jemen, dat mij langzaamaan het gevoel bekruipt dat het door mijn hoogstpersoonlijke laksheid komt dat die slavernij daar in wezen nog altijd bestaat en met de dag toeneemt. Ik denk ook te weinig aan de moder...


Rust, Reinheid, Regelmaat, Ritalin

4 februari, 2021 - /blog/3247/rust-reinheid-regelmaat-ritalin.html

  Overal waar ik loop, sleep ik dezer dagen een trekker en een stoffer en blik met mij mee. Er moet orde heersen in dit tiny house . Rust. Reinheid. Regelmaat. Als je vierentwintig uur per dag met z’n drieën op zestig vierkante meter verblijft, is het zaak zelfs elk rolletje plakband meteen op de goede plek terug te leggen. ‘Waar is hier dan de plek voor de plakband, mama?’ ‘In elk geval niet op de vloer, liefje.’ Het is week vier. De juf van de tienjarige b...


Terreurliteratuur

26 maart, 2016 - /blog/463/terreurliteratuur.html

De meeste romans koop ik en lees ik vlak na verschijning. (Dat probeer ik althans, want het nadeel van een eclectische smaak is dat er veel verschijnt dat je wil hebben.) Sahota’s boek was me wel opgevallen toen het vijf jaar geleden gepubliceerd werd, maar om de een of andere reden kocht ik het destijds niet. Recent verscheen de vertaling van zijn tweede roman, ‘The year of the runaways’, waardoor ik weer op zijn werk werd gewezen, en beide romans tegelijkertijd aanschafte. Een paar...


‘Er is zelfs iemand die met zijn kin een boot bestuurt’

18 juli, 2019 - /blog/2728/er-is-zelfs-iemand-die-met-zijn-kin-een-boot-bestuurt.html

Dit artikel verscheen eerder in De Gelderlander , foto: Peter van Tuijl ‘Laat je handicap achter op de steiger’, is de slogan van de stichting Sailability in Giesbeek. Op de poster staat een lege rolstoel op de kade en in de verte een zeilbootje. Het doet vermoeden dat er een wonder is geschied. In zekere zin is dat zo, al is het wonder tijdelijk van aard in Giesbeek.   Uitbundig Uitbundige doch serieuze vrijwilligers zorgen dat invaliden,...


Waanzin en tragiek

28 november, 2019 - /blog/2860/waanzin-en-tragiek.html

Op de Grabbeplatz in Düsseldorf, voor de Kunstsammlung K20, stopte er een busje waaruit een paar enthousiaste mannen en vrouwen met speakers en spandoeken tevoorschijn kwamen. Wat de bedoeling hiervan was zou me later pas duidelijk worden. Eerst bezocht ik de tentoonstelling van schilder Edvard Munch die schrijver Karl Ove Knausgård had samengesteld.  Knausgård schreef het boek Zoveel verlangen op zo’n klein oppervlak over zijn rol als curator. Al weken vertelt een vriend elke ...


Hondje

14 april, 2020 - /blog/3033/hondje.html

  Sinds een wereldramp ons trof, verlang ik steeds meer naar een hondje. Als ik me niet helemaal goed voel, als ik die onduidelijke dreiging steeds duidelijker begin te voelen, als ik me er weer even glashelder van bewust ben dat de ballen die we onder water proberen te houden, daar niet - nooit - voor altijd zullen blijven, google ik op ‘lief klein hondje.’ Daar word ik rustig van. Zodra er iets rampzaligs gebeurt, wil ik een hondje. Nooit google ik nameli...


INSPIRATIE

3 april, 2021 - /blog/3269/inspiratie.html

Om me heen hoor ik dat het leven saai is, dat er niets meer is om over te praten, omdat niemand nog iets nieuws heeft meegemaakt, omdat we nergens heen mogen en alle dagen zich intussen aaneenrijgen alsof we ons in de film Groundhog Day bevinden. Maar als er buiten niet zoveel te beleven valt, raad ik je aan eens binnenin jezelf te kijken. Daar is dus altijd iets nieuws te vinden. Zo had ik bijvoorbeeld nog nooit aan de lepels in mijn leven gedacht. In het nieuwe boek ‘Iedereen moet...


« 1 ... 9 10 11 ... 80 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: