17 december, 2018 - /blog/2391/ontroerend-het-idee-dat-papa-je-altijd-beschermt-tegen-het-kwade.html
“Ik ga bij papa wonen.” “Misschien moet je er een nachtje over slapen?” Ze denkt zelf dat een nachtje slapen nog te veel is. Het is zaak onmiddellijk te vertrekken. Ze zal haar fiets pakken en nu naar huis terugkeren. “Maar het regent”, zeg ik. “Hoor je de regen op onze dakpannen tikken?” Ze is even stil. Ze luistert. Ze gaat rechtop zitten. Inderdaad. Het regent. Ze doet haar armen over elkaar. Helaas. Ze zal papa dan toch moeten...
19 december, 2018 - /blog/2392/kikker-jeroen-blankert.html
De lokroep van de Midden-Amerikaanse mannetjeskikkers is in de stad mooier, leuker en complexer dan die van hun soortgenoten die in de bossen wonen. Dat komt doordat het in het bos stiller en daardoor gevaarlijker is. Ze willen graag vouwtjes lokken met hun gekwaak, maar ze moeten voorzichtig zijn. Ook de woudreiger staat op de loer, dus zodra zo'n dier daar een dikke keel opzet en, bij wijze van spreken, hoog van de toren gaat blazen, dan komt direct die smerige roofvogel aangevlogen en die vr...
18 december, 2018 - /blog/2394/pop-en-literatuur-42-derek-the-dominos-en-nezami.html
In 1992 bracht Eric Clapton een unplugged versie van zijn eerdere hit ‘Layla’ uit. Het werd een groot succes in Nederland, maar ik kan er tot op de dag van vandaag niet naar luisteren. Het kabbelende melodietje, het ongeïnspireerde getokkel, de gezapige zangpartij… het is alsof je een bejaardensociëteit binnen bent gelopen. Nog steeds vraag ik me af wat Clapton bezield heeft om zijn meesterwerk uit de zeventiger jaren toe te takelen tot een of andere licht-verteerbare ontbijtv...
18 december, 2018 - /blog/2395/ik-heb-geleefd-6-had-wim-61-een-wensenlijst-dan-zou-daarop-niet-ziek-zijn-staan.html
Wim Pruim (61) kromt zijn rug en trekt zijn trui omhoog. ,,Kun je hem zien?’’ Tussen zijn schouderbladen prijkt een tatoeage. Het is de naam van zijn vrouw Froukje in Chinese tekens. Op zijn onderarm staan de kleinkinderen, de vijfde paste er nog net bij. Zijn familie komt op één in zijn leven. ,,Daar ben ik het meest trots op. Dat we het goed hebben gedaan, mijn vrouw en ik.’’ Zijn eerste tatoeage herinnert hij zich nog goed. Het was een opwelli...
20 december, 2018 - /blog/2396/euthanasie.html
Jaren geleden sprak ik hier met mijn eerste liefde over. Ze is inmiddels anesthesist én kritisch tegenover dit onnodig rekken van levens. Haast op het ziekelijke af, gaf ze haar eigen levenskwaliteit constant cijfers. Wellicht was het beroepsdeformatie en hoorde het bij de numerieke, wiskundige kijk op het leven van een anesthesist. Ze zei: ‘Soms loop ik door de gang en dan gaat mijn pieper en dan is mijn leven maar een drie waard. Want ik loop dan naar een bejaarde toe en hou hem of ha...
21 december, 2018 - /blog/2397/berichten-uit-de-biotoop-donkere-dagen.html
Johannes, mijn overbuurman, is componist. Zijn vrouw is echtscheidingsadvocate. Samen hebben zij twee schattige dochtertjes. Soms klinken er elektronische ritmes vanuit hun ruimte, Johannes werkt dan aan muziek voor een optreden. Hij draait zijn werk als DJ in duistere zaaltjes. Soms ook hoor ik op een piano rammen, dat zijn de dochtertjes, vermoed ik. Vorig jaar hing Johannes in onze gezamenlijke gang kerstlichtjes op die om beurten knipperden in de kleuren rood, geel, groen en blauw. ...
24 december, 2018 - /blog/2398/vergeving.html
Ik heb mezelf leren kennen als een zeer vergevingsgezind type. Iemand die niet erg lang boos of wrokkig blijft. Iemand die soepel over haar eigen schaduw springt. Was iedereen maar zo grootmoedig als ik, dan zag de wereld er een heel stuk beter uit. Als je vroeger met zo’n verhaal bij mij was aangekomen, zou ik heel wat anders zeggen. Wie mijn vertrouwen schaadt, vergeef ik dat nooit – maar dan ook nooit - meer. Dan is het einde verhaal. Klaar. Uit. Af. Zo ben ik. Maar zo ie...
26 december, 2018 - /blog/2399/ik-heb-geleefd-7-49-jaar-zijn-peter-74-en-zijn-vrouw-getrouwd-de-50-zullen-ze-niet-halen.html
De man die vorig jaar zijn 34ste Nijmeegse Vierdaagse liep, schuifelt deze middag achter een rollator naar de eettafel. Als hij gaat zitten, blijven zijn ogen plakken aan het blauwe wagentje. ,,Mijn dochter verraste me ermee. Had ze gevraagd of ze zo’n ding zou halen, dan zou ik nee gezegd hebben. Maar opeens stond-ie er.’’ De eerste avond bleef de rollator werkeloos op de gang staan, pas de volgende ochtend duwde Peter van Gils (74) hem onwennig een stukje voor zich uit. Hij wist na...
25 december, 2018 - /blog/2400/kerst-in-suriname.html
Kerstmis in Suriname Chris Polanen Als kind in Suriname geloofde ik dat mijn opa's geest terugkeerde om afscheid te nemen van mijn oma en dat je 's nachts een jonggestorven bruid op straat tegen kon komen of de geest van een lang geleden vermoorde gouverneur op een wit paard. En als je pech had, de echt gevaarlijke: de yorka's, leba's en bakru's. Een ontmoeting met een van hen kon je dood betekenen, dat wist iedereen. Ik geloofde, net als veel Suriname...
27 december, 2018 - /blog/2402/leben-oder-theater.html
Hij zei: ‘Als je zo’n twintig foto’s en stemopnames van iemand hebt, kun je diegene al vrij goed namaken en laten doen wat je wil met de Deepfake-technologie. Je kunt iedereen als Trump, Poetin maar ook als je buurmeisje laten lijken en klinken op een filmpje. Zo kun je dus ook nepnieuws of porno maken. Als je machthebbers of buurmeisjes een niet meer van echt te onderscheiden masker geeft, brengt dat allerlei nieuwe complicaties met zich mee. Inmiddels is deze techniek trouwe...