29 juli, 2019 - /blog/2738/berichten-uit-de-biotoop-dozen.html
Op ‘De Biotop(p)ers’, de besloten Facebookpagina van De Biotoop, is een foto gepost van een bouwsel bestaand uit dozen. Er staat bij: Iemand behoefte aan achtendertig verhuisdozen? Ik reageer als eerste en mag de dozen komen ophalen. Eindelijk zal ik onze berging netjes kunnen opruimen, de meeste spullen staan daarin langs de wanden opgestapeld in big shoppers en zijn zo in elkaar gedrukt dat je er op z’n positiefst een modern kunstwerk in kunt zien als variant op de Engelse stapelmuu...
15 juni, 2020 - /blog/3093/ik-heb-geleefd-67-piet-59-heeft-ongeneeslijke-slokdarmkanker-al-mijn-exen-komen-naar-mijn-crematie.html
In de gang bij de achterdeur staat de roestkleurige Honda waar Piet Lepelaars (59) al 25 jaar op rijdt. Hij wijst op een beschadiging op de buik van zijn trouwe chopper. 'Vorige week ben ik omgevallen.' In korte tijd viel Piet dertig kilo af. 'En dat was niet alleen vet, het was vooral kracht. Daardoor kan ik de motor nauwelijks nog houden.' Toch wil hij hem niet laten staan. Want het gevoel dat motorrijden hem geeft, is met niets te vergelijken. Zodra hij de straat uitrij...
6 juli, 2020 - /blog/3111/ik-heb-geleefd-70-willem-72-wil-niet-in-een-kist-zonde-van-het-hout.html
Houtman was het type kroegbaas dat met een theedoek over de schouder achter de toog stond en zich mengde in het gesprek. Hij was altijd zelf in de zaak. Lag hij om vier uur ’s nachts in bed, dan stond hij drie uur later weer op om de hond uit te laten. 'In mijn café Soif kwam heel cultureel Zeeland', vertelt hij. 'Schrijvers, kunstenaars. Maar ook wethouders, en vissersjongens die na een week op vrijdagmiddag weer aan land kwamen.' Ruim vijftien jaar had Willem zijn café in...
30 juni, 2020 - /blog/3107/pop-en-literatuur-99-bruce-springsteen-en-john-steinbeck.html
The tractors came over the roads and into the fields, great crawlers moving like insects, having the incredible strength of insects […] Snub-nosed monsters, raising the dust and sticking their snouts into it, straight down the country, across the country, through fences, through dooryards, in and out of gullies in straight lines. They did not run on the ground, but on their own roadbeds. They ignored hills and gulches, water courses, fences, houses. Nee, dit is ge...
20 augustus, 2020 - /blog/3144/voorpublicatie-familieopstelling.html
3. Uitsmijters en meloenen ‘Eén of twee eieren?’ ‘Eentje.’ ‘Ham en kaas?’ ‘Lekker.’ ‘Meebakken?’ ‘Graag.’ Ik had gehoopt dat ze meteen weg zou gaan, maar ze nam op haar dooie akkertje een douche en waste haar haren. Nee, ik had geen föhn in huis. Nu staat ze voor het raam naar buiten te kijk...
27 januari, 2020 - /blog/2915/ik-heb-geleefd-50-longpatient-harriet-46-mijn-ziekte-houdt-me-24-uur-per-dag-bezig.html
Ze is een zegen voor de pakketbezorgers in haar nieuwe wijk: ze is bijna altijd thuis. Onvermoeibaar neemt ze pakjes voor haar buren in ontvangst. Vier maanden woont ze nu met haar man in dit lichte appartement in Dordrecht. ‘Het mist nog een beetje een ziel,’ zegt ze als ze me binnenlaat. ‘De ziel die ontstaat als je ergens langer woont.’ Emotioneel Komt vanzelf. Voor nu is ze vooral ontzettend blij dat ze het gered heeft, de verhuizing. ‘Met oud en nieuw was...
18 maart, 2019 - /blog/2530/kinderen-van-gescheiden-ouders-hebben-het-helemaal-niet-slechter-dan-andere-kinderen.html
Vrienden zie ik tot nu toe alleen op de dagen dat mijn kinderen niet bij mij zijn. Er is weinig integratie tussen de ene helft van de week en de andere. De ene helft ben ik het meest moeder en ondernemer, en de andere helft ben ik meer schrijver en vriendin. De ene helft van de week doe ik boodschappen, de was, kook ik, slaap ik genoeg en de andere helft van de week laat ik alles liggen waar het lag, kook ik vrijwel nooit, werk ik te lang door, klets ik te veel, en slaap ik te weinig. Het is al...
20 maart, 2018 - /blog/1993/woestijn.html
Als de wind goed staat en ik in de tuin zit, vang ik soms een flard op van de muezzin die twee kilometer verderop, vanuit de minaret van de Ulu-moskee op de kop van de Utrechtse wijk Lombok, tot het gebed oproept. Het is een indrukwekkende actieradius. De stem van Allah reikt ver. Toch verbleekt de Lombokse muezzin tot een fluisterend muisje bij het geweld waarmee zijn collega’s mij wekten op mijn reis vorige week. Het was vlak voor zonsopgang, en de azaan (oproep tot gebed) zwol aan tot een ...
28 januari, 2020 - /blog/2916/voorpublicatie-tropenbruid-van-susan-smit.html
5 Iemand op de kaaimuur riep keer op keer ‘Anna Francken, Anna Francken!’ en het duurde even voor ze besefte dat zij dat was. Haar achternaam Prinsenhoek was verdwenen en het voelde alsof ze de baby op de hoek van de Prinsengracht en de Oude Looiersstraat nu eigenhandig achterliet. Ze liep op de roepende man af, een Javaan gekleed in een wit linnen jasje zonder kraag zoals ze die op de boot vaker gezien had. Toen ze voor hem stond, maakte hij een s...
28 oktober, 2019 - /blog/2828/ik-heb-geleefd-41-bertus-95-ontsnapte-aan-de-oorlog-en-trouwde-met-de-huishoudster.html
Bertus van ’t Westeinde was achttien jaar toen hij vanuit bezet Nederland werd tewerkgesteld in Dortmund. Hij was ook achttien jaar toen hij halsoverkop vluchtte uit de chemische fabriek waar hij was geplaatst. ‘Als je niet maakt dat je wegkomt, wordt dit je dood’, had een Duitse schoonmaker hem ingefluisterd. Wat had Bertus gedaan? Hij had Hitler beledigd. Tegen een andere schoonmaker gezegd dat hij het quatsch vond dat miljoenen mensen achter zo’n foute vent aan liepen. ‘Na die...