11 december, 2018 - /blog/2383/ik-heb-geleefd-5-paula-55-wonen-in-bhutan-en-nepal-was-een-groot-avontuur.html
"Ik ben zo blij dat we dit huis gevonden hebben", zegt Paula Kleinheerenbrink (54). Eerst woonde ze met haar vriend in een aangeharkte slaapwijk waar weinig te beleven viel, nu zitten ze vlakbij het centrum van Nijmegen. Afgelopen zomer verhuisden ze. Diezelfde zomer hoorde ze dat ze nog maar een paar maanden te leven heeft. Was ze met de kennis van nu niet liever in haar oude huis gebleven? "Oh nee! Het was daar zo sáái. Ik ben blij dat we dit nog samen ...
11 december, 2018 - /blog/2384/ik-heb-geleefd-5-paula-55-wonen-in-bhutan-en-nepal-was-een-groot-avontuur.html
"Ik ben zo blij dat we dit huis gevonden hebben", zegt Paula Kleinheerenbrink (55). Eerst woonde ze met haar vriend in een aangeharkte slaapwijk waar weinig te beleven viel, nu zitten ze vlakbij het centrum van Nijmegen. Afgelopen zomer verhuisden ze. Diezelfde zomer hoorde ze dat ze nog maar een paar maanden te leven heeft. Was ze met de kennis van nu niet liever in haar oude huis gebleven? "Oh nee! Het was daar zo sáái. Ik ben blij dat we dit nog samen kunnen inrichte...
12 december, 2018 - /blog/2385/winters-barbecueen-jeroen-blankert.html
In de winter barbecueën: natuurlijk, dat is logisch. Waarom zouden we ons door het klimaat laten ringeloren, zeker nu dat zelf, dat klimaat, ook maar lukraak wat doet? We kunnen wel bezig blijven! Zon, regen, vorst of sneeuw, wij eten buiten. Vroeger in Workum aten we altíjd buiten, zomer en winter. Dat was gezellig. Gewoon onder een dekentje, als het moest. Het was binnen trouwens net zo koud als buiten, want de enige kachel in huis was vaak stuk, en dan meestal in de winter.&nbs...
13 december, 2018 - /blog/2386/theresa-may.html
Mijn grootmoeder bezat eenzelfde soort begrip voor dubieuze mensen. Laatst zei iemand het nog: “Altijd probeerde ze ook nog het goede in de mens te zien hé? Ze had zelfs koffie kunnen drinken met Hitler. Toch?” Dat goede proberen zien, en het persoonlijke oordeel parkeren, leek me waar, maar Hitler net een brug te ver. Toch wilde ik de ander niet vervelen met een te kleinburgerlijk opmerking als: ‘Nee, nee, daar zou ze geen koffie mee hebben gedronken hoor!’ Ik zweeg. ...
18 december, 2018 - /blog/2395/ik-heb-geleefd-6-had-wim-61-een-wensenlijst-dan-zou-daarop-niet-ziek-zijn-staan.html
Wim Pruim (61) kromt zijn rug en trekt zijn trui omhoog. ,,Kun je hem zien?’’ Tussen zijn schouderbladen prijkt een tatoeage. Het is de naam van zijn vrouw Froukje in Chinese tekens. Op zijn onderarm staan de kleinkinderen, de vijfde paste er nog net bij. Zijn familie komt op één in zijn leven. ,,Daar ben ik het meest trots op. Dat we het goed hebben gedaan, mijn vrouw en ik.’’ Zijn eerste tatoeage herinnert hij zich nog goed. Het was een opwelli...
21 december, 2018 - /blog/2397/berichten-uit-de-biotoop-donkere-dagen.html
Johannes, mijn overbuurman, is componist. Zijn vrouw is echtscheidingsadvocate. Samen hebben zij twee schattige dochtertjes. Soms klinken er elektronische ritmes vanuit hun ruimte, Johannes werkt dan aan muziek voor een optreden. Hij draait zijn werk als DJ in duistere zaaltjes. Soms ook hoor ik op een piano rammen, dat zijn de dochtertjes, vermoed ik. Vorig jaar hing Johannes in onze gezamenlijke gang kerstlichtjes op die om beurten knipperden in de kleuren rood, geel, groen en blauw. ...
25 december, 2018 - /blog/2400/kerst-in-suriname.html
Kerstmis in Suriname Chris Polanen Als kind in Suriname geloofde ik dat mijn opa's geest terugkeerde om afscheid te nemen van mijn oma en dat je 's nachts een jonggestorven bruid op straat tegen kon komen of de geest van een lang geleden vermoorde gouverneur op een wit paard. En als je pech had, de echt gevaarlijke: de yorka's, leba's en bakru's. Een ontmoeting met een van hen kon je dood betekenen, dat wist iedereen. Ik geloofde, net als veel Suriname...
21 december, 2018 - /blog/2401/toetsenbordweg.html
Toen we terug in Amsterdam kwamen hebben we een auto gekocht. Een fijne, normale gezinsauto, bij een garage in Hoofddorp. Toen ik bij de garage wegreed ontdekte ik dat de autoradio slechts twee functies had: Hij kon op Skyradio en hij kon uit. Ik beet op mijn stuur. Het werd een lange rit, en thuis bestelde ik meteen een nieuwe radio. Die paste niet, en ik ontdekte de listige wereld van de moderne autoradio. Er is geen universeel formaat meer. Je kan wel elke radio passend maken voo...
27 december, 2018 - /blog/2403/het-beste-van-2018-eindejaarslijstjes-van-al-het-andere-dan-boeken-volgens-lebowski-auteurs.html
Simon de Waal Top drie plekken voor leedvermaak in Amsterdam. 1: Terras Café Papeneiland, hoek Brouwersgracht /Prinsengracht Voorwaarde; het moet sneeuwen of ijzelen. De brug over de Prinsengracht is dan een onneembaar gladde berg, waar voetgangers, fietsers en auto’s zich tevergeefs tegenop worstelen. Zoek een plekje op het bankje van Papeneiland tussen de echte Jordanezen die daar speciaal gaan zitten, en voor iedereen een gulle bulderende lach hebben, vooral voo...
7 januari, 2019 - /blog/2408/mijn-dochters-zijn-veerkrachtig-maar-ik-wil-ze-ook-leren-dat-ze-niet-altijd-sterk-hoeven-zijn.html
Op de een of andere manier heb ik steeds dit beeld voor ogen gehad toen ik in augustus aan de verbouwing begon. Op onze tafel brandt een kaarsje, daarnaast ligt het Franse schoolboek dat de vader gisteravond in allerijl na is komen brengen. De Playmobil van de achtjarige staat als een stilleven opgesteld op de vloer. ‘De waanzinnige boomhut’ ligt er opengeslagen naast. Er is hier - terwijl ik aan het koken was - gespeeld, gedanst en gelezen. Dit is gel...