9 februari, 2017 - /blog/1078/livestream.html
Volgens mij ging de film over bedorven moederliefde, misbruik, jongeren en geweld. De jongeren in de film spraken weinig als er volwassenen in de buurt waren, ze leken drukker met hun telefoon. Als ze met leeftijdsgenoten waren zeiden ze meestal meer. De jongeren oogden over het algemeen sterker dan de ouders. De film liet zien dat moederliefde altijd gekleurd is en soms vervuilt. Of in ieder geval dat de moederliefde het tegenovergestelde van medeleven kan zijn: je kiest voor een kind ...
10 februari, 2017 - /blog/1085/requiem-voor-godwin-bianca-stigter.html
De Europese Unie. Een bokser. Een scheidsrechter. Twee voetbaltrainers. Een soepverkoper. Filmregisseur Michael Bay. Angela Merkel. Barack Obama, Ronald Reagan, John F. Kennedy. Napoleon. Mensen die zonder condoom seks hebben. Een theepot. Twee knieen. De burgemeester van Bergen op Zoom. De burgemeester van Herselt. Een goudvis. Een stopcontact. De premier van Israël. De president van de Filipijnen. De teammanager van Jeugdzorg Rotterdam-Zuid. Een huis in Wales. Margaret Sa...
10 februari, 2017 - /blog/1086/waarom-zit-u-mij-zo-te-hinderen.html
Ruhulessin kennen we als regelmatige contribuant van de opiniepagina in de Volkskrant. Je zou hem een social justice warrior kunnen noemen: iemand die de trom roert zodra hij ziet dat minderheden gediscrimineerd worden. De ICT-ondernemer werd in 1986 geboren in Nederland, maar heeft het gevoel dat hij zich continu moet excuseren. “Er gaat geen week voorbij waarin de racistische sociale orde mij niet confronteert met haar lelijke gezicht”, schreef hij op 19 ...
13 februari, 2017 - /blog/1090/radicale-zachtmoedigheid.html
Hoewel het op een avond waar we geld ophalen voor een abortusfonds misschien enigszins vreemd is het te hebben over de toekomst van kinderen, maar: daar gaat het hier wel om. Let maar op, de verkiezingen komen eraan en al die politici gaan dat ons weer heel veel voorschotelen. Dat is toch eigenlijk wel vreemd, vind je niet? Dat politici daarmee weg komen, dat ze altijd weer sentimenteel dwepen met het later van een kind, in plaats van hier, vandaag, wij met elkaar, hoe verder, nu. Maa...
13 februari, 2017 - /blog/1092/het-gaat-goed.html
“Jij vindt het ook gezellig, toch?” “Ik vind het ook gezellig.” “We voelen ons alle vier beter als we samenzijn. Dat zie ik.” “Ik heb wel het idee dat je weer hoop krijgt omdat ik hier vaker ben.” “Waarom zou ik geen hoop mogen hebben?” “Mogen, mogen.” “Ik voel me gewoon stukken beter als ik iets van hoop heb.” “De liefde is er niet.” “Die is er wel hoor. Ook bij jou. Dat voel ik. De liefde is ondergesneeuwd. We moeten...
13 februari, 2017 - /blog/1094/naar-nippon.html
Meer wist ze zich niet te herinneren. Of toch: een auto. Ze was thuisgebracht in een auto. Ze had uit het raam van een auto gehangen. Een taxi? Had iemand een taxi voor haar gebeld? Ze tastte kreunend naar de wekker. Half twaalf. Wat was er nu in godsnaam weer allemaal gebeurd. Ze was ’s middags om vijf uur thuisgekomen, vroeger dan anders: met het oog op de hitte ging het kantoor een uur eerder dicht. Ze had een flesje sherry gedronken. Ze was een hapje gaan eten. Daarna – ‘Wel godverdom...
15 februari, 2017 - /blog/1095/de-vis.html
Zodra ze de rivier konden horen, dreven zijn gedachten af naar het donkere water, de dobber dansend op het ritme van onzichtbaar leven. Hij was uitzonderlijk geduldig voor zijn leeftijd. Urenlang kon Louis genieten van de mogelijkheid dat hij een spartelende vis uit het water zou trekken. De mogelijkheid, die was het belangrijkst. Zolang iets onzichtbaar was, kon het alles zijn, en daarom viste hij bij voorkeur in de schaduw; in het zonlicht kon je de bodem zien. De be...
13 februari, 2017 - /blog/1096/voorpublicatie-pauwl.html
Eérst moet ik (daar gaan we) (ta-ta-ta-dáááá!) de kopjes omspoelen die ik gebruikt heb (anders gaat de aanslag vastkoeken), dan moet ik mijn tanden poetsen (als je je gebit in vier delen opdeelt: een halve minuut per deel), dan met een tandenstoker tussen mijn tanden en kiezen heen en weer gaan, net zo lang tot er geen wit spul meer aan zit, dan moet ik dat witte spul (tandplak, als je het laat zitten wordt het een gaatje) ergens aan afvegen (niet aan je broek, niet...
15 februari, 2017 - /blog/1100/het-moeilijkst-is-de-botheid-van-professionals.html
We hebben altijd gedacht: Samuel is ons overkomen, met al zijn handicaps. Laten we aardig zijn voor elkaar. Voor hem. En het ging allemaal geleidelijk bovendien. Allengs werd meer duidelijk over zijn mogelijkheden en vooral over de onmogelijkheden. We groeiden met zijn beperkingen mee. Bernique heeft wel intens gehuild toen Samuel vanuit het niets, kort na elkaar, drie epileptische aanvallen kreeg toen ik bij het WK voetbal in Brazilië was. Ze dacht even dat hij ons zou ontglippen, terwij...
15 februari, 2017 - /blog/1102/groezelig-blauw.html
‘En?’ vroeg ik voorzichtig. Mijn benen begonnen zwaar te worden. ‘Zijn ze blauw?’ ‘Kun je ze misschien nog iets meer spreiden?’ ‘Misschien moet je de lamp iets dichterbij houden?’ Roddy hield de lamp iets dichterbij. Ik spreidde mijn benen nog iets meer. ‘Veel verder kan niet. Ik ben geen turnster.’ Roddy vond het niet grappig. Hij lachte in elk geval niet. Hij bleef maar ernstig kijken, de diepte in. Ik lag in een spagaat boven op het rood-wit geblokte dekbe...