23 januari, 2020 - /blog/2913/afwezigheid.html
Gisteren werd ik tijdens het ontbijt overvallen door schuldgevoel. Ik voelde me een afwezige minnaar en zoon, iemand met een te volle agenda. Enkelingen mochten me misschien een goede schrijver vinden, maar wat is dat waard aan het eind van de dag? Wellicht is er een causaal verband te vinden tussen je persoonlijke afwezigheid en de aanwezigheid in je werk. God zal het weten. Met mijn geliefde zag ik gisteravond de film 1917 . De onnozelheid van de loopgravenoorlog werd pijnlijk duidelijk...
24 januari, 2020 - /blog/2914/de-caravan-de-joodse-bejaarden-en-de-hoofdstukcijfers-arnon-grunberg-over-zijn-tour-du-bezette-gebieden.html
1) Lang ging mijn moeder elke zondag naar het Joodse bejaardentehuis Beth Shalom in Buitenveldert om een aantal bejaarden op te zoeken die ze goed kende. Ik meen vooral ook de moeder van de mevrouw die mij geprobeerd heeft Hebreeuws te leren, deze oudere dame zal ik hier even mevrouw K. noemen. Haar dochter, die mij betrekkelijk tevergeefs heeft geprobeerd Hebreeuws te leren en die in zekere zin model heeft gestaan voor een personage in mijn debuutroman Blauwe maandagen – het...
27 januari, 2020 - /blog/2915/ik-heb-geleefd-50-longpatient-harriet-46-mijn-ziekte-houdt-me-24-uur-per-dag-bezig.html
Ze is een zegen voor de pakketbezorgers in haar nieuwe wijk: ze is bijna altijd thuis. Onvermoeibaar neemt ze pakjes voor haar buren in ontvangst. Vier maanden woont ze nu met haar man in dit lichte appartement in Dordrecht. ‘Het mist nog een beetje een ziel,’ zegt ze als ze me binnenlaat. ‘De ziel die ontstaat als je ergens langer woont.’ Emotioneel Komt vanzelf. Voor nu is ze vooral ontzettend blij dat ze het gered heeft, de verhuizing. ‘Met oud en nieuw was...
28 januari, 2020 - /blog/2916/voorpublicatie-tropenbruid-van-susan-smit.html
5 Iemand op de kaaimuur riep keer op keer ‘Anna Francken, Anna Francken!’ en het duurde even voor ze besefte dat zij dat was. Haar achternaam Prinsenhoek was verdwenen en het voelde alsof ze de baby op de hoek van de Prinsengracht en de Oude Looiersstraat nu eigenhandig achterliet. Ze liep op de roepende man af, een Javaan gekleed in een wit linnen jasje zonder kraag zoals ze die op de boot vaker gezien had. Toen ze voor hem stond, maakte hij een s...
30 januari, 2020 - /blog/2917/jonah-falke-droeg-voor-op-de-arnhemse-uitnacht.html
Wir schaffen das Mijn geliefde zit momenteel in een trein van Arnhem naar Frankfurt. Ik was graag met haar mee gereisd maar de plicht, als einzelgänger, houdt me hier vanavond. Ze zegt dat ze een vriendin gaat bezoeken. Maar misschien heeft ze gewoon een Duitse minnaar en komt ze nooit meer terug. Frankfurt, het financiële hart van Duitsland, is een opmerkelijke stad. Bijna nergens zijn rijkdom, armoe, bordelen en landloperij aan het oppervlak zo zichtbaar als daar. Als ’s avonds ...
29 januari, 2020 - /blog/2918/hulp.html
Ik heb nog met niemand gepraat over de man die zich op zaterdagavond in de metro tegen me aandrukte. Hij viel/plofte/zakte pal naast mij neer. Terwijl er plek genoeg was. Zodra de metro begon te rijden, leunde zijn lichaam zwaar tegen het mijne. Steeds zwaarder. Alsof we lovers waren. Hij zei iets. Ik schoof zover mogelijk naar het hoekje waarin ik al zat. Opstaan en ergens anders gaan zitten, wilde ik niet. De kletsende dames tegenover ons hadden hun gesprek, zodra ze de man za...
30 januari, 2020 - /blog/2919/de-grote-verbinder.html
In de Volkskrant van 27 januari stond een analyse over hoe zangeres Dolly Parton zich verhoudt tot de Amerikaanse politiek. Alex Burghoorn repte over de ‘Parton Paradox’ en dat ze ‘de grote verbinder’ van de Amerikanen is aan het begin van dit verkiezingsjaar. Deze week zag ik de Netflixdocumentaire over Parton Here I Am. Ze verbaasde me op een aangename manier. Ze wilde een ster zijn, iemand die anderen verbaasde en er belachelijk uitzag. De kunst is om de a...
3 februari, 2020 - /blog/2923/ik-heb-geleefd-51-ko-overleed-vlak-na-dit-interview-hij-hoopte-dat-de-lente-hem-energie-zou-geven.html
Ko van Krieken staat op, eet een boterham, gaat weer op bed liggen, kijkt tv. Zo zien zijn dagen eruit sinds hij niet meer naar zijn werk kan. Eentonig. Zijn baan was alles, zegt de lange man van 62. Ritme, regelmaat, contact met collega’s. ‘Het was mijn uitlaatklep.’ Vieze handjes Als calculator in de bouw berekende hij de kosten van nieuwe gebouwen. Daarvoor deed hij werk waar hij ‘vieze handjes’ van kreeg: timmeren. Maar op kantoor vond hij het comfort...
4 februari, 2020 - /blog/2926/pop-en-literatuur-85-pet-shop-boys-en-david-lodge.html
Als een van de weinige synthipopbandjes uit de jaren 80 hebben de Pet Shop Boys het verstrijken van de jaren getrotseerd. Neil Tennant en Chris Lowe zijn nog altijd bij elkaar en brengen nog steeds nieuw werk uit. Nog maar twee weken geleden lanceerden ze hun veertiende studio-album, Hotspot . Hoewel hun sound in de loop der jaren zich best ontwikkeld heeft, blijft de basis hetzelfde: makkelijk in het gehoor liggende synhesizerloopjes, een aanstekelijk ritme en de herk...
5 februari, 2020 - /blog/2927/zelfstandig.html
Het was mijn moeders 69e verjaardag. De stoep van mijn ouders stond vol supersonische fietsen met ingenieuze sturen van mijn ooms en tantes. Heel lief; twee aan twee. Eén oom werd gebeld op zijn Nokia en hoorde dat de 69-jarige slager uit een naburig dorp gestorven was. Elke keer als er iemand binnenkwam, was er het nieuwtje: Weet je wie er ook dood is? En kwam er aan mij de vraag: Is je vriend er niet? ‘Ben jij nu eigenlijk helemaal zelfstandig?’ vroeg de tante die als laatste binn...