6 juli, 2020 - /blog/3111/ik-heb-geleefd-70-willem-72-wil-niet-in-een-kist-zonde-van-het-hout.html
Houtman was het type kroegbaas dat met een theedoek over de schouder achter de toog stond en zich mengde in het gesprek. Hij was altijd zelf in de zaak. Lag hij om vier uur ’s nachts in bed, dan stond hij drie uur later weer op om de hond uit te laten. 'In mijn café Soif kwam heel cultureel Zeeland', vertelt hij. 'Schrijvers, kunstenaars. Maar ook wethouders, en vissersjongens die na een week op vrijdagmiddag weer aan land kwamen.' Ruim vijftien jaar had Willem zijn café in...
16 april, 2019 - /blog/2579/ik-heb-geleefd-21-zieke-genevieve-58-ik-nam-me-voor-elke-dag-een-lievelingsdag-te-laten-zijn.html
"Ik weet nog dat ik wakker werd uit de narcose en vroeg hoe laat het was. ‘Half negen’, zei de verpleegkundige. Van het gevoel dat me toen overviel, kan ik nog steeds kippenvel krijgen. Half negen! Dan hadden ze dus de hele dag geopereerd. Ik was er nog. Ik lééfde. Niet eerder heb ik zo’n diep gevoel van dankbaarheid ervaren in iedere vezel van mijn lijf." Galwegkanker Geneviève Verberk (58) vertelt over 29 januari 2015. Een paar weken eerder was galwegkanker in een vergevorde...
13 januari, 2020 - /blog/2901/ik-heb-geleefd-48-doodzieke-herman-leeft-van-een-uitkering-maar-ik-ben-de-rijkste-man-die-er-is.html
Herman de Jong was als kind zo mager dat hij een koprol in een tl-buis kon maken. Op doktersrecept mocht zijn moeder in de Jordaan soms een stukje paardenbiefstuk halen, want daar zat ijzer in. Om aan te sterken ging ‘bleekneusje’ Herman in de zomer naar een pleeggezin in Friesland. ‘Zat ik opeens aan een tafel die vol stond met eten. De eerste drie dagen heb ik achter de stal staan spugen, mijn maag kon dat bruine brood met boter niet aan. Melk kende ik niet. Thuis hadden wij he-le-ma...
14 mei, 2020 - /blog/3067/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-14.html
Dit is brief veertien. Lees nummer dertien hier . Lieve Roel, Ik heb gelachen om je laatste brief, maar ook gehuild. Gelachen om je kinderlijke afkeer van poep en pies en piemels, en gehuild omdat dat het enige is wat je bij is gebleven van het idee voor mijn eerste boek. Voor iemand in jouw positie is dergelijke oppervlakkigheid levensgevaarlijk. Het is voor mij onvoorstelbaar dat jij, als redacteur bij een grote uitgeverij, niet opnieuw reflecteert maar zonder na te denken...
5 mei, 2017 - /blog/1323/kunstgeschiedenis-marte-hoogenboom.html
* Over de reling van de boot leunen twee jongens, hun smartphones hangen gevaarlijk losjes in hun hand boven de golven. Ik hou ze in de gaten in de hoek van mijn oog terwijl ik doe alsof ik iets probeer te lezen op mijn eigen telefoon. Een van de jongens moppert: zijn Magikarp is net ontsnapt. De jacht wordt opgegeven. Terwijl de jongens naar binnen verdwijnen, richt ik me op de mail die op mijn telefoon openstaat. Hij is een paar dagen geleden om halfdrie ’s nachts in mijn inbox versc...
4 juni, 2019 - /blog/2660/ik-heb-geleefd-27-tjalling-kon-drie-dagen-geleden-nog-autorijden-nu-zit-hij-op-de-bijrijdersstoel.html
Een bed in de kamer? Misprijzend kijkt Tjalling Koopmans (77) door zijn moderne appartement naar het grote raam. De wanden hangen vol kunst, voor de glazen pui staan een houten eettafel en dito bureau. “Zo’n bed in de kamer,” zegt hij, “dat is nog maar twee stappen verwijderd van de dood.” Ziekenhuisbed Het ziekenhuisbed staat er nog niet en de tandarts uit Deventer weet evenmin of het er komt. De vraag overviel hem deze week. Wilde hij een bed aa...
26 oktober, 2018 - /blog/2321/berichten-uit-de-biotoop-koningin.html
Vanaf de houten tuinbank waarop ik sta, heb ik uitzicht op de grote groep kinderen. De meesten lijken me tussen de acht en tien jaar. Een paar lange slungels moeten ouder zijn. En de kleintjes, aan de hand van een ouder broertje of zusje, zijn duidelijk jonger. Tussen al die kinderen staat een meisje met bijzonder korte armen, het lijkt bijna alsof haar handen als vleugels uit haar schouders groeien. Ik wend mijn blik af en hoop dat ze niet heeft gemerkt dat ik schrok. Ik bloos. Hoe...
21 december, 2018 - /blog/2401/toetsenbordweg.html
Toen we terug in Amsterdam kwamen hebben we een auto gekocht. Een fijne, normale gezinsauto, bij een garage in Hoofddorp. Toen ik bij de garage wegreed ontdekte ik dat de autoradio slechts twee functies had: Hij kon op Skyradio en hij kon uit. Ik beet op mijn stuur. Het werd een lange rit, en thuis bestelde ik meteen een nieuwe radio. Die paste niet, en ik ontdekte de listige wereld van de moderne autoradio. Er is geen universeel formaat meer. Je kan wel elke radio passend maken voo...
30 juni, 2017 - /blog/1426/punt-eerste-hoofdstuk.html
'Herten komen ’s morgens vroeg tot aan het terras en kijken naar binnen, of naar hun weerspiegeling in de schuifpui. Achter de opengeslagen luiken hangen vleermuizen, kleine harige bolletjes, verraden door de keuteltjes op de grond. Gisteren liepen er zwijnen door de tuin, twee volwassenen gevolgd door drie kleintjes. Het is nog geen mensenplek, maar een stuk steen met hout. Vochtige hoeken, kieren, beschutting, wat groen eromheen om aan te knagen. Adem in, hou de lucht vast, en adem zes s...
22 maart, 2019 - /nieuws/2541/onder-de-paramariboom-van-johan-fretz-wordt-verfilmd.html
De verteller van Onder de paramariboom , Johannes Fretz, is van gemengd bloed, maar vooral anderen lijken zich druk te maken over zijn afkomst. Daar komt verandering in als hij wordt uitgenodigd om op te treden in Paramaribo in het kader van de verkiezingen. Samen met zijn moeder vliegt hij naar haar geboortegrond voor een reis om nooit meer te vergeten. Johan Fretz, die zelf het scenario voor de film zal schrijven, is zeer verheugd over de deal: ‘Al sinds de Surinamereis die tot...