22 juli, 2020 - /blog/3124/dit-is-de-inleiding-bij-maar-waar-kom-je-echt-vandaan-van-robert-vuijsje-gesprekken-over-afkomst-met-100-landgenoten.html
* De autochtone Nederlanders die zich sinds kort afvragen waarom ze ineens wit moeten worden genoemd terwijl ze toch gewoon blank waren. De jonge Nederlandse Marokkanen die niet alleen rekening moeten houden met het meedogenloze oordeel van de Hollanders, maar ook van wat zogenaamd hun eigen mensen zouden zijn. De inwoners van Brabant of Friesland die zich helemaal geen Hollanders voelen, maar wel zo worden genoemd omdat het een handige aanduiding is voor autochtone N...
23 juli, 2020 - /blog/3125/wodka.html
Er stopte een wielrenner op de stoep. Hij hijgde uit, begon te praten en een uur later liet hij zijn huis in de Amsterdamse Pijp zien. De man dacht en sprak snel maar stelde weinig vragen. Zijn voorouders waren Chinezen, hij groeide op in Amsterdam, kwam vroeg in de krakersscene terecht en werd uiteindelijk architect. Ik dacht dat ik met een individu te maken had maar hij zei: ‘Het was een verademing om ergens bij te horen, de krakers in mijn geval, maar als dat bij het studentencorps ...
24 juli, 2020 - /blog/3126/onwetendheid.html
Mijn dochters en ik lopen naar het winkelplein, een stukje door het park, op weg naar witte t-shirts en verf om te tie-dyen. Het is een zonovergoten dag in de zomervakantie. Mijn vijftienjarige heeft mij deze ochtend net zolang bestookt met verhalen over de nog altijd bestaande slavernij in Jemen, dat mij langzaamaan het gevoel bekruipt dat het door mijn hoogstpersoonlijke laksheid komt dat die slavernij daar in wezen nog altijd bestaat en met de dag toeneemt. Ik denk ook te weinig aan de moder...
29 juli, 2020 - /blog/3129/ontmoeting.html
Ik ging de kinderen van M ontmoeten. We kennen elkaar al anderhalf jaar, maar zijn kinderen zag ik nooit. Hij de mijne ook niet. Dat hoefde ook niet. Geen interventies in onze gezinnen. Tot het een dingetje werd. We begonnen gespleten levens te leiden. Het werd een beetje raar om elkaars kinderen, waar we toch het meest van onze tijd mee doorbrachten, nooit in levende lijve gezien te hebben. En waarom niet? Ik was speciaal met mijn katertje naar zijn stad afgereisd. Ter afleidi...
29 juli, 2020 - /blog/3130/deskundigen-over-de-dood-1-hoe-ontbindt-een-lichaam-deze-anatoom-begroef-mensen-inclusief-thermometer-en-camera.html
Geboren worden en doodgaan kun je niet oefenen. Dat maakt sterven zo ongrijpbaar en precair: ieder mens kan het maar één keer doen. De afgelopen twee jaar interviewde ik voor deze krant wekelijks iemand die wist dat hij of zij binnen afzienbare tijd zou komen te overlijden. Op de vraag wat de dood dan precies is, konden maar weinig mensen een antwoord geven. Vaak volgde de opmerking: 'Er is nog nooit iemand teruggekomen om te vertellen hoe het was.' Een man van 34 die ik inte...
30 juli, 2020 - /blog/3132/neue-welt.html
Op een straathoek in Kreuzberg, Berlijn, liggen twee witte mannen bovenop een zwarte jongen. Ze schreeuwen. In de worsteling heeft de jongen zijn Nike-schoenen uitgetrapt. De mannen zijn agenten in burger, ze dragen pistolen in holsters. Mensen kijken vanaf een afstandje zwijgend toe. Er wordt gefilmd. Een mengeling van sensatiezucht en walging lijkt alle toeschouwers te verstijven. Mijn geliefde zegt zacht: ‘Laat er niks gebeuren.’ De agenten krijgen versterking van colleg...
3 augustus, 2020 - /blog/3133/deskundigen-over-de-dood-2-geestelijk-verzorger-annemieke-kuin-sterven-is-eenzaam-niemand-weet-hoe-het-voelt.html
De dood, daar leven we een leven lang naartoe. Wie ongeneeslijk ziek is, telt soms de maanden, de weken, de dagen. De pechvogel die op een toevallige dinsdagochtend onder de bus loopt, blijft het aftellen bespaard. Alle mannen en vrouwen die ik voor deze krant sprak over hun aangekondigde dood, hoopten - ondanks hun vaak belabberde gezondheid - dat ze toch ‘goed’ zouden sterven. Maar wat is goed? Waar voor de één euthanasie een uitkomst lijkt, klampt de ander zich vast aa...
10 augustus, 2020 - /blog/3137/deskundigen-over-de-dood-3-hoe-vertel-je-als-arts-dat-iemand-gaat-sterven-stil-zijn-is-dan-het-allerbelangrijkst.html
Mensen die doodgaan, herinneren zich meestal exact hoe ze van de arts te horen kregen dat er geen hoop meer was. Moeiteloos noemen ze de datum, wat voor weer het die dag was en vooral: welke woorden de specialist koos om het te vertellen. ‘Mijn arts was een hork’, hoorde ik vaak. Maar ook: ‘De dokter had het niet beter kunnen doen.’ Hoe is dat voor een arts, om zo’n essentiële rol te spelen in het leven van mensen die je nauwelijks kent? Sander de Hosson werkt a...
12 augustus, 2020 - /blog/3139/vlucht.html
‘Dag Vluchteling!’ schrijft mijn moeder me. Maar ook: ‘Je leeft maar één keer.’ Na een dikke week alleen thuis te zitten schrijven, vlieg ik morgen ineens – hop – weg. Is dat nou gewoon een leuk, plotseling plan? Of toch een ordinaire vlucht? Mijn hele leven vertoon ik al vluchtgedrag. Zo erg was mijn jeugd in Heijen niet, maar er moest vroeger door mij wel maniakaal gelezen worden om de dagen door te komen. Ik was dat kind dat met haar ouders op vakantie gin...
13 augustus, 2020 - /blog/3140/familie.html
Gisteren bezocht ik mijn nichtje in haar eerste koophuis. Er moest nog wat verbouwd worden maar het was nu al een plek voor een toekomst, waar je kinderen kunt verwekken en laten opgroeien, en dat was dan ook haar plan. We zaten uren te praten en ik zag Lev Tolstojs waarheid grotendeels verdampen. Zijn roman Anna Karenina opent met de beschouwing dat ieder gelukkig gezin op elkaar lijkt en dat alleen het ongeluk zijn eigen bijzondere karakter heeft. Toch vroeg ik me ook ...